TravelByPhoto.nl









Reisverslag Sri Lanka
deel 2


Voor bij het reisverslag 

Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze ver­groot. De foto′s kunnen ver­volgens achter elkaar als dia­show bekeken worden. Als u een link, bij voorbeeld: Namasté; aanklikt dan wordt deze geopend. Wanneer ver­wezen wordt naar de kaart van Sri Lanka, dan kan deze opgeroepen worden door de link: kaart aan te klik­ken.

De in het reis­verslag op­ge­no­men filmclips zijn HD op­na­men. De clips wor­den geopend en kunnen bekeken worden in een apart venster dat vanzef opent als u op af­beelding met het pijltje klikt.

Week 2

Dag 8: zaterdag 14 november

Bij het ontbijt erg gelachen. Uit het niets kwam in de buurt van het brood een aap­je te voorschijn, hij griste een handvol boterhammen uit de mand en verdween weer in een flits. Hij was echt brutaal en probeerde het al snel nog eens, maar daar werd een stokje voor gesto­ken. Toch moesten ook de mensen van hier wel erg lachen!

... ...Van­morgen rond 7.45 uur naar Hiri­wa­dun­na vertrok­ken, een plaatsje hier vrij dichtbij. De regen kwam met bakken uit de lucht, helaas. We blijken samen met een Belgisch paar op stap te gaan. Eerst lopen we een kilometer langs een fraai water. Vervolgens gaan we aan boord van een smal traditio­neel bootje (een oruwa) en steken we het meer over. Erg leuk, ondanks de tropische regenbui. Na een poosje varen, tussen prachtige lotus­bloemen en waterlelies met van die grote bladeren, gaan we weer aan land en lopen we naar een soort wachtershutje in het oerwoud. We krijgen een kokosnoot aange­boden waar eerst op deskundige wijze een drinkgat in gehakt wordt. Het oerwoud is fraai, met veel mooie bomen en tropische planten.

We zien weer verschillende vogels. Zelfs een visarend! Na nog een stuk door het oer­woud gelopen te hebben komen we op een plek waar 2 ossen­karren voor ons gereed staan. En zo hobbelen we nog een poosje door het oerwoud in de ossenkar. Erg leuk en ook wel spectaculair. Het weer is inmiddels weer opge­knapt! Doordat je op kleine landpaden gaat zie je veel. Mooie rechthoekige rijst­vel­den, de mensen uit het dorp op weg naar de velden om te gaan werken en de vrouwen die hun man op het land eten brengen. Ook zien we een vos of wolf en een grote water­va­raan. Erg leuke afwisselende tocht. Zeker een aanrader! ...

Na de tocht hebben we nog even een klein uurtje rust bij ons hotel voor we weer wor­den opgehaald. In een dorpje in de buurt gaan we eten bij een boe­renfamilie thuis. De familie heeft heer­lijk eten gemaakt. In grote potten staan 5 verschillende gerech­ten, papadan en rijst. Er zijn vier vrouwen; uit vier verschillende generaties. We eten met onze handen van een blad; zo'n blad die we eerder in het water zagen drijven en waar de druppels zo mooi op liggen. Het jonge meisje geven we wat speel­tjes waar ze erg blij mee is. Langzaam aan wordt ze wat minder verlegen, en als we wegrijden om richting Kandy te vertrekken komt ze zelf­geplukte bloemetjes brengen.

...

Onderweg naar Kandy stop­pen we in Dambulla kaart. Daar bestijgen wij de trappen naar de heilige grot tempels. Buiten staan veel beelden van monni­ken. In de vijf grotten staan bij elkaar 150 Boeddha beelden uit verschillende perioden. Op weg naar de grot­ten koop ik twee lotus bloemen om te offeren. Ik zie een leuk aapje aankomen, zeg dat aapje nog gedag, en ... oeps, ineens rent hij op me af, trekt de 2 bloemen van de stelen en gaat die een eindje verder op zitten peuze­len. Wat een boef!! En ik sta daar redelijk lullig, met 2 lange stelen zonder bloemen!!

...

De Boeddha's zijn erg mooi, en oud. Elke grot is weer een beetje anders. We horen dat een poosje geleden een bui­tend­landse vrouw op de knie van een Boeddha is gaan zitten. Dit is echt heili­gen­schennis, en dus moest de Boeddha gereinigd, en daar­na opnieuw geverfd. Je kunt zien dat hij inderdaadeen andere kleur verf heeft. Erg mooie fresco's!

Buiten lopen ook een aantal monniken, allemaal in het oranje. Ook ontmoeten we een jonge man die met zijn oma op pelgrimage is. De jongen is erg hartelijk, en vindt het heel fijn dat hij met ons Engels kan spreken. Hij is een beetje verlegen en is bang dat hij het niet goed doet, maar hij spreekt prima Engels, en veel duidelijker dan we hier gewend zijn. We hebben een leuk gesprek. Hij vertelt dat hij graag iets met talen zou willen doen, of acteur zou willen zijn. Voor de foto gaat hij met zijn oma op de trappen staan. Er komen steeds meer vrouwen bij die ook op de foto willen. Wel erg leuk. We gaan de foto's  zeker op­sturen!

... Na ons bezoek rijden we weer door richting Kandy. Er zou nog een stop zijn in een krui­dentuin. Als Sarath daar stopt vragen wij ons allebei af of we dat wel willen, want het giet! Maar Sarath heeft niets tegen regen en dus komen de paraplu's tevoor­schijn en krijgen we een uitleg over allerlei spece­rijen, planten en bomen en over alle goe­de ayurvedische zaken die daar allemaal van worden gemaakt. Uiteindelijk krijgen we ergens in zo'n hutje een kleine massage aan­ge­boden. En zo zitten we daar allebei, elk gemasseerd van tenen tot en met knie. En ik moet zeggen dat het erg lekker is. We excuseren ons nog wel voor onze vieze voe­ten, want na de regen en de ossen­kar etc. zijn onze voe­ten niet bepaald schoon. Maar dat blijkt geen punt te zijn. Uiteindelijk kopen we een paar kleine dingetjes in het winkeltje. ... ...

We rijden door naar Kandy kaart . In de beschrijving stond; de rest van de dag is ter vrije besteding, maar voor ons is er niet veel rest van de dag meer. Tegen zessen rijden we ergens een heel smal weggetje op, naar boven. Zou het hier wel ergens zijn? En ja hoor, daar is Villa Rosa. We worden heel gastvrij onthaald. We krijgen een hele mooie kamer. De kamer grenst aan een fraai plat, wat weer uitkijkt op de rivier ver beneden ons. Dit moet een schit­te­rend uitzicht zijn, maar dat kunnen we morgen beter zien, als het licht is. Sarath is helemaal blij. Hij is nog nooit in dit hotel geweest en vindt het een geweldig hotel. Gelukkig dat hier voor hem ook  een plekje is. Hij staat bijna te springen, en geniet van alles.

Wij houden een uurtje rust, en gaan dan op voor het avond eten. Dit hotel is van een Duitser. Hij heet ons heel vriendelijk welkom. Er zijn hier 6 kamers, en er zijn er nu 4 in gebruik. Het eten is erg sjiek en smakelijk. We genieten van de paar graden dat het hier koeler is. Hier kun je heerlijk buiten zitten zonder vest, maar dan is het ook precies lekker. En geen hoge luchtvochtigheid hier! We genieten van het eten en de rust en het buiten zitten zonder last van mugjes. Hier houden we het wel 3 dagen uit!

Dag 9: zondag 15 november

...

Heerlijk ontbijt. Vers fruit, lekker buiten gezeten. We vertrekken naar de stad Kan­dy (dit hotel ligt er wat bui­ten). We besluiten om on­danks de regen gewoon de chuk chuk te nemen voor de rondtour. We rijden naar een punt vanwaar we beneden het meer zien liggen. Aan het meer ligt de tempel van de tand (Dalada Mali­ga­wa), onder een gouden dak. Gedacht wordt dat de tand van de Boeddha uit het vuur van zijn crematie is gered toen hij werd begraven in 543 voor Christus. Hierna is de tand meegesmokkeld naar Sri Lanka en in de 4e eeuw na Christus verborgen in de haren van een prinses. De reli­kwie werd eerst naar Anuradhapura gebracht, maar daar was het vaak oor­log en de tand werd daardoor steeds verplaatst. Uiteindelijk kwam de reli­kwie in Kandy terecht. Na ons tochtje gaan we naar deze tempel. Helaas giet het nog steeds, wat wel lastig is. Vooral om de camera's een beetje droog te houden.

... In de tempel is het indruk­wekkend. Heel veel mensen, omdat er maar 3x per dag even de gelegenheid is om de tand, of liever gezegd het heilige om­hulsel waar hij in zit, te bewon­de­ren. Op ande­re tijdstippen zit het luik dicht maar tot aan 1815 had alleen de koning van het land toegang tot de tand dus daarmee vergeleken zijn het ruime openingstijden. Ook wij volgen de men­sen en mogen een snelle blik naar binnen werpen. Toch wel bijzonder. Alles is rijkelijk versierd. Mensen met bloe­men om te offeren. Schalen vol, of 1 enkele bloem. Buiten weer veel olielampjes die worden aangestoken. Ook hier in de buurt veel apen.

Na het tempel gebeuren drinken we ergens koffie en eten een cakeje. We gaan langs een marktje. Veel vers fruit en verse groenten; het ziet er allemaal goed uit. Dan gaan we langs een batik fabriekje en doen we een edel­stenen gebeuren aan. We vinden het niet bijzonder. We zijn toe aan een poosje lekker samen lopen.

Sarath doet het helemaal prima, maar hij heeft geleerd dat hij altijd beleefd moet zijn, dat de klant koning is en dat hij heel zorgzaam moet zijn. Hij legt veel uit over van alles en nog wat. Soms iets meer dan nodig. Als Jan het wel even gelooft en ik wel luister, begint hij het hele verhaal opnieuw als Jan weer naar hem kijkt. Wel grappig. Hij rent naar de deur van de auto als ik uit wil stappen, met een paraplu, bang als hij is dat ik nat zal worden, hoewel ik hem uitleg dat we ook heel veelvuldig regen in Nederland hebben. Hij vindt het eigenlijk maar niets dat we een poosje samen op pad gaan, en waarschuwt ons voor alles en nog wat.

De moeder van Ingrid was er niets bij!!

...

Maar goed, s'middags dus een poos samen rond­ge­lo­pen. Lekker. Ergens thee gedronken met een cakeje en gewoon alles op ons in laten werken. Ergens onderweg zien we ook nog een veld waar veel was te drogen hangt. Het blijkt de wasserij van het plaatselijke zieken­huis te zijn. Grappig hoe alles hier buiten hangt terwijl er toch flink wat regen valt. Rond 5 uur ontmoeten we elkaar weer en gaan we terug naar het hotel. Echt een heel fraai plekje hier, met fantastisch uitzicht. Vila Rosa is duidelijk het mooiste hotel tot nu toe. S'nachts gaat een hek naast ons dicht omdat stekelvarkens anders hier de boel komen mollen.

We eten weer heerlijk buiten.

Dag 10: maandag 16 november 2009

We zijn al redelijk op tijd wakker al hoeven we niet echt vroeg weg. Op een paradijselijk balkonnetje genieten we van onze toast, scrambled egg en de verse vruchten(sap). Het weer is schitterend. Het uitzicht is vandaag geweldig. De rivier onder ons ligt nog in de ne­velen, maar we zien de wol­ken omhoog trekken tot alles helder en zonnig is.

... ...Om 9 uur ver­trekken we. Er zijn hier 3 tempels. De Gadaladeniya-, Lankathilaka- en Embekke tempel. De tempels liggen op loopafstand van elkaar in de groene heuvelachtige omge­ving van Kandy. We gaan naar de 2e, omdat die om 10.30 een puja heeft. Nou blijkt dat wat later te zijn, maar we vermaken ons intussen prima. Het is een heerlijk rustige tempel. Helemaal geen toeristen, ook weinig Sri Lankaanse men­sen. Er komen mensen in het wit die zingen bij een beeld. Ons wordt van alles uitge­legd, en gordijntjes worden overal voor weggetrokken. Foto's maken wordt niet erg gevonden. Uiteindelijk komt er een man met minuten­lang trommelgeroffel een en ander aankondigen.Vandaag geen “grote” monnik, maar een kleine jongen, die ook eigenlijk niet heel veel doet. Het is toch indrukwekkend. Geweldig mooi en oud alle­maal. Maar vooral ook heel sereen.

...

Als het voorbij is lopen we naar de derde tempel, het is een leuke wan­deling door dorpjes en langs rijstvelden. Iedereen die we tegenkomen is even vriendelijk. We delen nog wat kleine speelgoedjes uit. Overal hangt de was te drogen aan touwen en over heggen. Gister regende het immers, en men heeft dui­delijk nog wat in te halen! Bij tempel 3 aangekomen staat Sarath al op ons te wachten. We praten wat met oude mannetjes aan de ingang van de tempel die daar even uit­rusten en wat met elkaar zitten te kletsen. Ook dit is een oude tempel. Deze bevat heel veel oud houtsnijwerk.

Als we weer verder gaan komen we een optocht tegen van onder andere monniken. We stappen uit de auto en kijken. Ze gaan de rots op en gebaren ons mee te komen. Dat doen we en hoewel het ritueel kennelijk inmiddels afgerond is, hebben we het toch geweldig. We krijgen een bord fruit. Allemaal even vrien­delijk en ze vragen ons van alles. Ze vinden het gewoon leuk gasten te hebben! Ze wonen er maar met 15 man, waar onder een aantal jonge jongens, die het best een beetje vreemd vin­den allemaal, maar ook span­nend! ... ...

Het is nog steeds mooi weer en we hebben niet veel zin de stad in te gaan, dus we slui­ten de middag af met 1,5 uur Botanische tuin. Geweldig mooie grote bomen. De bloe­men vind ik allemaal een beetje te netjes neergezet op brave perk­jes. We komen nog schoolkids tegen, die ons van alles willen vragen; ze heb­ben net een poosje Engels gehad en willen met ons communiceren. Ze spreken best goed Engels! Ze willen ook met ons op de foto. Na de 3e zwerm proberen we ze toch maar een beetje te ontlopen.

Tegen 4 uur gaan we weer naar het hotel Leuke dag vandaag! Ik neem een bad en Jan gaat weer voor een ayur­vedische massage.

Dag 11: dinsdag 17 november 2009

Weer heerlijk buiten ontbe­ten. Om 9 uur vertrokken voor een hele mooie tocht naar Nuwara Eliya kaart, wat gelegen is op 1889 meter! Het weer werkt mee; stalend! ... We houden de hele rit goed weer, en Sarath zegt dat dat heel uitzonderlijk is want 9 van de 10 keer regent het hier. We rijden langs fraaie meer­tjes en mooie bomen! Er ko­men steeds meer bergen en de theeplantages komen in zicht. We stoppen bij een theefabriek en zien daar het proces van blad naar thee. Veel mensen, hard aan het werk. Vrouwen komen aan­lopen met zakken op hun hoofd. Best zwaar! Ze ver­dwijnen de fabriek in. We stoppen een paar keer onder­weg om het landschap of de plukkende vrouwen te bewonderen. We hebben veel geluk; op 1 plek komen de vrouwen juist de berg af. Ze komen met zakken thee bladeren die ze geplukt hebben, en staan in een rijtje te wachten tot de zakken gewogen zijn. Ze hebben een soort zakboekje bij zich, en daarin wordt genoteerd hoeveel gewicht aan thee ze opgehaald hebben. Daar komt een handtekening naast te staan. Heel bijzonder dat we dat nu juist tegenkomen.

... ...

Heer­lijke tocht van­daag. Niet eens zo laat komen we in Nuwara Eliya aan. We logeren in het St Andrews hotel, een fraai oud Engels hotel. We heb­ben een heel bijzondere kamer. Lijkt wel een beetje op een berghut. Een hele grote kamer, een heel groot bed en zelfs een soort vide/ boven­verdieping waar ook nog een bed staat. Er zijn koffie en thee zet mogelijkheden op de kamer dus we zetten een lekker kopje thee en gaan eventjes plat. Eind van de middag lopen we nog even door het stadje hier. Wel grappig stadje. Niet groot en ook niet echt levendig. Sri Lanka moet het duidelijk niet van de bijzondere steden hebben.

Na de "stadstocht" lekker op de kamer gezeten met een wijntje dat we net uit de plaat­selijke winkel hebben gehaald en nog wat gelezen. Terwijl ik nu schrijf is er een giga onweer losgebarsten en het licht is uitgevallen. Pikkedonker, alleen mijn lap topje verspreidt nog een beetje licht... Wel gezellig zo. We hoeven er niet uit. Jan heeft blauwe plekken van de massage van gister, die hij trouwens wel erg lekker en oorspronkelijk vond! Morgen vroeg weg. Om 5.45 uur wor­den we opgehaald voor een jeep-tocht naar Horton Plains. Het hoogste plateau van Sri Lanka met een prach­tig landschap wat bestaat uit grasland, bos en hoge berg­pieken.

Dag 12: woensdag 18 november 2009

Inderdaad staat om 5.45 uur een hele oude, maar nog goed werkende jeep voor de deur. We vertrekken met Sarath en de chauffeur van de jeep. Het is nog een heel eind van waar­af de wandeling naar World’s End begint. Zo’n 1 uur en 20 minuten rijden we over uiterst hobbelige wegen. We treffen het enorm, want ondanks de kletterende regen en het onweer van de afgelopen nacht is het nu prachtig weer. Onderweg stoppen we een paar keer. De chauffeur heeft scherpe ogen! Hij maakt ons attent op een kolonie grijsbaardapen die zo heerlijk door de bomen springen en herten in de ver­te en later heel dichtbij. Erg mooi groen is alles hier. We rijden door velden waar groen­ten geteeld worden, en later door het eeuwig groene woud. Uiteindelijk komen we uit op het beginpunt van onze wandeling. We eten nog even wat van het ontbijt­pakket wat het hotel heeft meegegeven en dan gaan we lopen. Erg weinig wandelaars alleen een paar Duitsers. Het is een hele klim, af en toe valt het niet mee. ... ...

Dan weer glibbe­rige klei­achtige paadjes met veel boomwortels, dan weer paden die uit rotstenen bestaan. Erg mooi allemaal. Fijn dat het weer zo goed is, echt uit­zon­derlijk voor hier. Na 9.30 uur komen altijd de wolken. Zo ook vandaag. Op het uiteindelijke World’s End, waar de vlakte opeens ophoudt en je een 700 meter diepe afgrond inkijkt is het mistig, maar erg is dat niet omdat we voor die tijd toch al de nodige uitzichten hebben gekregen. Aan het eind van de wandeling gaat het toch nog regenen. Sarath ver­trekt nooit zonder paraplu, zo ook vandaag, dus we krijgen een plu. Leuke wandeling, maar pittig.

Na de wandeling wiebelen we nog 1,5 uur in de jeep terug naar het hotel. We zijn wel echt moe en zitten onderweg wat te dommelen. In het hotel aangekomen besluiten we de rest van de dag lekker niets te doen. We doen even een dutje, luisteren naar mu­ziek en lezen wat. Om 5 uur gaan we naar de lobby beneden om wat te drinken en even te inter­netten. Ondanks het vertrouwde Engelse haardvuurtje is het vrij koud beneden, dus gaan we al snel weer naar de kamer. Lekker om vandaag even bij te komen van toch wel elke dag vroeg op pad!

Dag 13: donderdag 19 november

... ...

's Morgens rustig aan gedaan want we hoefden pas om 11.30 uur weg. Dus uit­slapen en op ons dooie akkertje ontbeten. Om half 12 vertrokken we naar het station. We maken vandaag een treinreis naar Ella (kaart). De afstand is niet ver, maar we doen er 2,5 uur over omdat de trein erg lang­zaam rijdt en vaak stopt. We vertrekken met een half uur vertraging, maar dat is nor­maal hier. Altijd leuk op zo’n stationnetje te kijken naar de komende en ver­trekkende mensen.

Als we uiteindelijk vertrekken genieten we van een indruk­wekkende tocht door een groen berglandschap en theeplantages. Bijzonder fraaie vergezichten. De trein­reis kost maar 1 euro. Onze gids rijdt gewoon met de auto naar de volgende plaats. Regelmatig mensen in de trein die even een praatje willen maken en vragen of je het naar de zin hebt in Sri Lanka, waar je naar toe gaat en geweest bent en of je wel weet dat de oorlog nu echt afgelopen is.

...

Onderweg begint het wel weer te regenen maar we kunnen toch de mees­te tijd met het raam open zitten. De buitendeur staat trouwens ook steeds open, en de bin­nen­deuren klapperen door de beweging open en dicht. Aangekomen in Ella haalt Sarath ons op en rijden we naar ons Ambiente Guest House. Sarath is hier nog nooit geweest. Het hotel zelf ziet er niet geweldig uit, maar het uitzicht is echt prachtig!! Als we aankomen klaart het weer al snel weer op. We hebben trek gekregen dus nemen een frietje. De kamer is erg een­vou­dig, met wat mottegaatjes in de lakens, maar alles is wel heel schoon. Grappig al die verschillende hotels. Vanmorgen nog het oude Engelse hotel met al die bediendes, en nu dit een­vou­dige ding. Doordat we niet in een groep reizen zijn de mees­te hotels kleinschalig en exclusief; in ieder geval qua ligging. Leuk!

We hebben Sarath op het eten uitgenodgd. Het eten is eenvoudig maar goed en compleet. We zitten gezellig met z'n drieën.

Dag 14: vrijdag 20 november

... ...

Van­morgen nog even genoten van het mooie uitzicht en toen vertrokken naar onze volgende bestemming Tissa­maharama . De rit ging heel voorspoedig en we genoten van alles wat we zagen. Mensen aan het werk, op de fiets, lopend, dieren, veel koeien en uiteraard veel honden op straat. Je moet niet denken dat ze voor je opzij gaan! We stoppen bij een waterval, en later bij een heel leuk meer­tje. We stop­pen omdat een boom zo mooi in het meer stond, maar als we uitstappen blijken er een heleboel waterbuffels in het water te liggen. Alleen hun snuit komt er bovenuit. Wat een geweldig gezicht! Op hun hoofd zit vaak een zwarte kraai die ongedierte bij ze weghaalt.

...

Tot in de neusgaten pikken ze het eruit!! Leuk.

We rijden verder tot in Tissa­maharama. In Tissama­hara­ma drinken we koffie in een hotel dat mooi aan een meer ligt. Mooi uitzicht, alleen de kamers zijn wel erg vergane glorie. Ze waren druk aan het opknappen want in decem­ber schijnt het hier overal goed vol te komen zitten. Ons hotel, het Priyankara hotel ligt een stuk verderop en ziet er een stuk schoner uit. Mooie kamer met platje en weer koffie/thee zet faciliteiten. Dat is af en toe best lekker. Daarna even uitzakken en een frietje gegeten. Zo gaan we met de auto naar een puja hier in de buurt.

Om half 5 vertrokken naar de Puja in de tempels van Kata­ragama (kaart). Katara­gama is samen met Kandy een van de meest heilige plaat­sen in Sri Lanka. Centraal staat de hindoe oorlogsgod Skanda, ter plaatse gewoon Kataraga­ma Deviyo genoemd. Opmerkelijk is dat aan deze god vruchten en bloemen geofferd worden door aan­hangers van diverse gods­diensten. Boeddhisten bezoe­ken deze heilige plaats om een bezoek te brengen aan de Kirivehara, een grote dagoba op 1 km van de hoofd­tempel en de moslims bidden in de Masjad-ul-Khizr moskee.  Onderweg nog politie­con­tro­le. ... De puja begon vandaag wat later omdat het vrijdag is. Het was al donker en mede omdat het weer niet echt mee­werkt waren er wat minder mensen en activiteiten. Vonden we jammer maar er bleef meer dan voldoende te beleven en te zien. Het had iets van de hectiek die we in Tanjore in Zuid India hebben meege­maakt. We zien ergens een fraaie Hindoe geestelijke in oranje, en hij vindt het prima dat ik een foto maak, en nodigt me zelfs uit om met hem samen op de foto te gaan.

We doen een donatie en een zegening bij een tempel wat ons een arm­bandje oplevert. Dat hadden we al een keer in Anuradhapura meege­maakt en dat bandje hadden we nog om. Sarath moest daar om lachen; de kracht van de zegening blijft maar 30 uur dus het Anuradhapura-bandje kon wel worden losgeknipt.

...

Weer terug naar de belang­rijkste tem­pel, de Maha Devala, voor de puja. Veel mensen met offergaven. Sommige met heel weinig, anderen met grote fruit­man­den vol. Meestal wordt er dan nog wat geld bovenop gelegd. Toen we uit­eindelijk naar binnen mochten was het behoorlijk druk. We zagen de men­sen hun offermanden aan de priesters geven om te zegenen achter het gordijn in een alleen voor de priesters toegankelijk vertrek. Na een poosje werden de offerman­den teruggegeven, met wat minder er op en zonder geld. Eén jongen offert een kip. Niet duidelijk is of de kip geslacht gaat worden of dat hij hem weer mee terug krijgt!

Het was speciaal om mee te maken. Op een gegeven mo­ment liep een man al dansend heen en weer. Ik dacht dat er een ceremonie begonnen was, maar onze gids keek heel bedenkelijk, en inder­daad, het bleek een ietwat psychisch gestoorde man die met zachte dwang weer de tempel werd uitgezet! Het was erg warm in de tempel, en we moesten een behoor­lijke tijd wachten.

... ...

We hadden een bindi (stip) op ons voor­hoofd gekregen, maar dat was ik vergeten, en met het transpira­tie­vocht was de stip al snel weer uitgewist. Er liepen een aan­tal priesters heen en weer en het middenstuk van de tem­pel werd goed gereinigd. Het inleiden van de puja zelf gebeurt met plots, onver­wacht trom­geroffel, waarna de aanwezigen ieder voor zich, de boven hun hoofd hangende klokken moeten luiden. Eerst vond ik dat leuk, en ik belde enthousiast mee, maar het duurde wel 10 minuten, en het was een hels kabaal! Zo'n 25 klokken, best groot, en dan iedereen er op z'n hardst aan trekken! Oorverdovend!! Na een korte stilte periode herhaalde dit proces zich. Weer even lang! Kortom, veel kabaal, maar ook heel bijzonder.

Uiteindelijk naar het hotel terug gegaan, en lekker gegeten, voor erg weinig geld!

Morgen richting Yala park.