Reisverslag Noord Oost India
Nagaland - Assam - Arunachal Pradesh
Inleiding
De Noordoostelijke staten van India: Nagaland, Assam en Arunachal Pradesh vormen een bijzondere reisbestemming. Het zijn staten in een afgelegen zone van India waar India, Zuidoost-Azië en de Hymalayastaten Bhutaan en China samenkomen. Je treft er botsende culturen aan, verschillende klimaten, landschappen en volkeren.
Er zijn niet zo veel plaatsen meer in de wereld waar de landkaarten witte vlekken vertonen, besneeuwde bergen naamloos en niet beklommen zijn, heuveltoppen gevuld zijn met oerbossen, neushoorns leven in moerassige graslanden en voormalige koppensnellers wonen in onbedorven tribale dorpen met longhouses, maar het Noordoosten van India is zo'n plek.
Nagaland, Assam en Arunachal Pradesh zijn relatief onbekende staten en als toeristische bestemming nog niet echt op de kaart gezet. Slechts een paar honderd buitenlandse toeristen per jaar weten deze gebieden te vinden. Veel toeristische voorzieningen zijn er daarom niet, de logies accommodaties zijn nog heel basic en de wegen zijn slecht. Dat zal allemaal veranderen, maar nu is nog de kans om het oorspronkelijk leven te ervaren. Een hele goede reden voor ons om juist deze reisbestemming nu te kiezen.
Deze reis belooft een heus avontuur te worden. Zeker ook voor ons. We reizen met z‘n tweeën en laten, in tegenstelling tot eerdere jaren, onze reis niet organiseren door een reisorganisatie in Nederland. Tijdens onze Ladakh reis hebben we kennis gemaakt met Henk Thoma van Vajradhara Travel Services. We kregen een heel goede indruk van zijn organisatie, zijn service en toewijding en het enthousiasme en de kennis van zaken van zijn medewerkers. Omdat informatie over en het reisaanbod naar het Noord-Oosten van India beperkt is besloten we Henk te benaderen voor informatie en advies. Het heeft uiteindelijk tot een opdracht geleid. Een gouden keuze kunnen we nu wel zeggen. Henk en zijn relaties in Delhi en Arunachal Pradesh hebben voor een geweldig reisprogramma en een vlekkeloze organisatie gezorgd.
Route week 1: Dimapur • Kohima (Hornbill festival) • Mokokchung • Mon
Route week 2: Mon • Dibrugarh • Pasighat • Along • Mechuka • Along
Route week 3: Along • Daporizo • Ziro • Nameri • Dirang • Tawang
Route week 4: Dirang • Nameri • Kaziranga • Majuli • Dibrugarh • Delhi
Voor bij het reisverslag
Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze vergroot. De foto′s kunnen vervolgens achter elkaar als diashow bekeken worden. Als u een link, bij voorbeeld: BAC Voyages aanklikt dan wordt deze geopend. Wanneer verwezen wordt naar de kaart van Noord Oost India, dan kan deze opgeroepen worden door de link: Kaart Noordoosten van India aan te klikken. De in het reisverslag opgenomen filmclips zijn HD opnamen. De clips worden geopend en kunnen bekeken worden in een apart venster dat vanzef opent als u op afbeelding met het pijltje klikt.
Deel 1 – Nagaland: Hornbill Festival Kohima
Donderdag 28 november
Vandaag hebben we allebei nog een halve dag gewerkt. In de middag ruimen we het huis nog wat op. We controleren en wegen de koffers en na enig beraad stoppen we allebei nog een pak 2 liter AH wijn in onze koffer. We hebben gehoord dat Nagaland - onze eerste bestemming - echt droogstaat wat betreft alcohol. Omdat we geen zin meer hebben in koken besluiten we bij Zins te gaan eten. Altijd gezellig en lekker.
Vrijdag 29 november
Als we in bed liggen spookt het toch wel even in ons hoofd; hebben we alles? Als we ons maar niet verslapen! Maar met 2 wekkers én 2 telefoons moet het wel goed gaan, en zo gaat het ook.
Met de tassen naar de auto. Het geluid van de wieltjes die over de stoep glijden zorgt al voor een vakantiegevoel!
We rijden van Schagen naar het huis van Marjon, onze dochter, in Akersloot. Bram haar vriend zet ons op weg naar zijn werk af bij het vliegveld. We zijn prima op tijd. We reizen via Wenen naar Delhi. Vlotte afhandeling aan de incheck balie. Aso dure koffie gedronken (1 cappuccino en 1 gewone koffie samen 8 euro 20!). Dat gaat in India zeker anders worden! Schiphol is altijd leuk. Overal beweging, rennende maar ook hele duffe mensen. vliegtuigen die stijgen en dalen, bevoorraad worden.
Het vliegtuig vertrekt ruim 20 minuten te laat uit Amsterdam, terwijl we in Wenen maar 50 minuten overstaptijd hebben... Als we in Wenen komen nemen we een enorme spurt. Het valt niet mee, we moeten overal doorheen en langs. Een beweegbare loopband gaat natuurlijk net de andere kant op! Eindelijk zijn we er. De stewardessen slaan al tegen hun benen van: schiet op! Met de tong op de schoenen spoeden we ons het vliegtuig in. We hebben het gehaald!!
We vertrekken. We hebben een goede plek, met ons tweetjes naast elkaar, zonder buur. De maaltijd aan boord is goed. Kip, aardappelen, sla, een klein stukje wortel en een glaasje rode wijn.
Dag 1: Zaterdag 30 november
We komen rond 00.40 uur plaatselijke tijd aan in Delhi. In Delhi is het 4,5 uur later dan in Amsterdam. Pikkedonker is het buiten. We worden keurig opgehaald, en om 2 uur zijn we in hotel Pluto Inn. Een erg fraaie kamer, alleen kunnen we er niet erg lang gebruik van maken. Om 05.00 uur worden we alweer opgehaald.
Om 07.00 uur vertrekt het vliegtuig richting Calcutta. Wat een gedoe op het vliegveld!! Op onze vlucht naar Delhi met Austrian Airways mochten we tot 23 kg per persoon meenemen. Maar wat blijkt: een chagrijnige dame bij de incheckbalie van Air India deelt ons mee dat op een binnenlandse vlucht maar 15 kg bagage per persoon meegenomen mag worden!
Wat een ellende! We halen wat spullen uit onze koffers en stoppen het in de handbagage. We moeten nog 4 kg bijbetalen, maar dat moet aan de andere kant van de vertrekhal! Dus, een heel eind verderop lopen en betalen (we blijken het dubbele te moeten betalen omdat we een overstap hebben!). Dan weer terug naar de eerste dame, het bewijs van betaling tonen en dan kunnen de koffers eindelijk ingecheckt.
We vliegen naar Calcutta. In Calcutta weer heel hectisch. We moeten overstappen op de vlucht naar Dimapur (kaart), maar op de borden op het vliegveld staan alleen maar verwijzingen in het Indiaas, en dus hebben we geen idee waar we moeten zijn.
Uiteindelijk zitten we toch in het goede vliegtuig. Als het vliegtuig landt en we uit willen stappen blijkt er sprake van een extra tussenstop. Een aantal passagiers verlaat het vliegtuig, maar wij moeten weer terug naar onze plaatsen. Twee beveiligers controleren alle tassen in de bagageluiken. Van wie is welke tas... Dit alles om te controleren of de mensen die uitgestapt zijn geen bagage hebben achterlaten. Wel terecht natuurlijk. Dan het laatste stukje. Eindelijk landen we in Dimapur - Nagaland (kaart) Op het vliegveld ontmoeten we onze gids. Een aardige, vrij jonge man. Bully (Bengia Mrinal) heet hij. Hij heeft een prima auto bij zich. We rijden meteen door van Dimapur na Kohima en het is meteen weer India! Heel veel stof en zand. Mensen die met van alles rondsjouwen, en die overal vuurtjes maken. Het is hier 28 graden.
Geleidelijk aan rijden we de heuvels in. Het is hier mooi groen. Het is qua afstand een uurtje of 2 rijden naar Kohima, maar we doen er dik 3 uur over. We begrijpen dat het hier altijd wel druk is, maar nu is het extra druk vanwege het Hornbill festival. Bovendien komt morgen de president van India, Shri Pranab Mukherjee hier ook heen, om het festival dat dit jaar voor de 50e keer gehouden wordt, te openen. Arme Bully; hij heeft al 450 km gereden voordat hij ons in Dimapur kon oppikken.
On hotel in Kohima is het Blue Bayou hotel. We hebben een leuke, en erg grote kamer. Ook wel weer echt India. De tafel staat gedekt klaar, 2 luie stoelen die gezellig uitkijken op.... de deur van de wc. Er is tv en internet, maar... Bully waarschuwt ons dat het wel het beste hotel van de reis is!
We bestellen "vegetable rice" en tomatensoep en nemen er een door ons meegenomen wijntje bij. Alcohol mag hier nergens verkocht hebben we gelezen, maar dat blijkt alles behalve waar! We komen een beetje bij van de lange reisdag en gaan vroeg naar bed.
Dag 2: Zondag 1 december
Half 7 gaat de wekker; prima. We hebben heerlijk geslapen
Om 7.00 uur zitten we aan het ontbijt. We nemen toast met jam; voor ons 's morgens vroeg nog geen warme kost. De toast is wel taai... Maar iedereen is even vriendelijk.
De badkamer werkt niet echt logisch. Helemaal rechts is de douche maar uiterst links zit het douche putje. Het water moet daar dus heen, en onder de wastafel door, langs de wc. We proberen de logica hierachter te begrijpen: lukt niet.
Bully staat om half 8 klaar. We rijden naar het Hornbill festival. Dit festival, dat jaarlijks gehouden wordt van 1 tot 7 december, is van origine geen traditioneel festival, maar wel een festival waar je veel tradities van de verschillende stammen ziet. Tijdens het festival komen de diverse stammen van Nagaland bijeen in het Kisama Heritage Village (een soort van openluchtmuseum, ca. 10 km buiten Kohima) om daar in hun originele uitdos voor elkaar hun dansen, ceremoniën en rituelen op te voeren.
Het is onwijs druk onderweg! Het festival zorgt altijd al voor drukte, maar nu de president komt is het nog drukker. Op elke 50 meter langs de weg staat een gewapende soldaat. Bij het festival moeten we door detectie poortjes lopen. Er gaat wel een alarm af maar we mogen toch gewoon doorlopen. We hebben een fraaie zitplaats aan de rand van het podium waar straks de president zal gaan zitten.
Van Bully krijgen we allebei een sjaal van een stam uit zijn thuisstaat Arunachal Pradesh. Ingrid één van de Apatani stam, Jan-Arend van de Nishi stam. Er is een heerlijk zonnetje.
De meeste Indiase toeristen zijn net kinderen. Op een groot scherm worden beelden van het publiek getoond. Als de toeristen zichzelf op het scherm zien gaan ze als gekken naar zichzelf zwaaien. De volwassenen nog het meest!
Het duurt vrij lang maar dan komt toch de president. Een lange rij krijgers staat voor hem opgesteld als erewacht. Dat is allemaal tevoren gerepeteerd. De rode loper is zeker al 2 x extra aangeveegd. Leuk om dit alles mee te maken. De president is maar een vrij kleine man. We moeten allemaal gaan staan voor het volkslied. Er volgen speeches en de president krijgt cadeautjes. Dan een grote klap op de gong en het festival is geopend.
Allerlei voorstellingen worden opgevoerd. Sommigen zijn leuk, anderen minder. De krijgers vinden we het meest interessant. Het is heerlijk weer; precies ons temperatuurtje. Rond de 25 graden. Eerst alleen maar zon, later af en toe een wolkje.
Je kunt zien dat het Hornbill Festival voor de stammen zelf een belangrijk hoogtepunt van het jaar is, waar men erg trots op is en waar reikhalzend naar wordt uitgekeken. Rond 1 uur is het programma afgelopen.
Door de aanwezige stamleden wordt na afloop bij hun eigen traditionele Naga huizen en morungs ( jongens slaapzalen ) in het festivaldorp uitbundig gezongen en gedronken. We lopen er een tijd rond. Niemand die moeilijk doet bij een foto. Er zijn veel Indiase toeristen die heel graag zèlf met de krijgers op de foto willen.
Er is in Nagaland in het verleden heel veel strijd tussen de verschillende stammen geweest. Dood, oorlogen, koppensnellers.
De Engelsen konden de stammen in Nagaland maar moeilijk beteugelen. Daarom werden in het midden van de negentiende eeuw missionarissen naar Nagaland gehaald. Aanvankelijk kregen ook de missionarissen weinig vat op de stammen, maar uiteindelijk is het toch gelukt de krijgers te bekeren; zo'n 99 procent schijnt hier nu christen te zijn! Veel van de cultuur is met de introductie van het Christendom in één klap verloren gegaan. Daarom is dit festival voor de stammen zo belangrijk. Het biedt de gelegenheid om toch nog iets van de oude cultuur en tradities in ere te houden en ook om te verbroederen.
Met Bully gaan we ergens lunchen; vegetarisch en echt Indiaas, erg smakelijk.
Als we weggaan zien we dat er een chili competitie gehouden wordt... wie de meeste van de heetste chili's van de wereld achter elkaar op kan eten...Grote, scherpe chili's. De winnaar van vorig jaar heeft er 17 gegeten. Verschillende deelnemers kronkelen bij het naar binnen werken van de chili's kotsend over het podium. Als we weggaan komt er een ambulance langsrijden. Bully denkt dat iemand van de chili competitie afgevoerd wordt ... wat een wedstrijd!
Om een uur of 4 zijn we terug in het hotel. Even een uurtje rust. Vast wat apparatuur opladen en een kop thee drinken. We hebben al een gezonde kleur gekregen. En gelukkig geen last van een jet lag.
Omdat hier zoveel christenen wonen wordt er ook veel aan kerst en aan kerstversiering gedaan. Zo hangt er een kerstkrans aan onze kamerdeur en op straat staat een grote kerstboom met pakjes eronder en ook nog ergens een sneeuwpop. De trapleuningen van het hotel zijn versierd met dennen slingers. Vreemde gewaarwording. Hadden we niet verwacht, zoveel kerstsfeer in het verre warme India!
Het is hier vrij vroeg donker. Tegen een uur of 5 is het licht echt weg!
In de namiddag gaan we met Bully naar de markt. Een soort kruising tussen carnaval, kerst en het festival. Het is een grote markt! Mensen van hier shoppen en kopen maffe grote brillen en pruiken in alle kleuren. Heel veel troep. Er is weinig dat meer waard is dan een euro. Veel eettentjes ook. Het aanbod sprinkhanen te eten slaan we beleefd af even als het eten van hondenvlees ... Maar we moeten er wèl van slikken!
Ter ere van het festival is in het hotel een festival buffet. Heerlijk eten.
Dag 3: Maandag 2 december
Weer lekker geslapen. Ochtend thee op de kamer genomen. Daarna naar het ontbijt. 8.00 uur vertrek naar dag 2 van het festival.
Het gaat er op het festival deze dag duidelijk gemoedelijker aan toe dan toen de president kwam. We zien meteen al fraai uitgedoste mannen dus we kunnen aan de gang met fotograferen en filmen. Als het feestelijk gebeuren begint kijken we een poosje maar na een goed uur hebben we het wel gezien en lopen we wat door het festivaldorp. Het dansen is wel aardig maar op een gegeven moment heb je het wel gezien.
Er zijn musici uit verschillende windstreken maar soms lijken de geluiden op het voor het eerst uitproberen van de instrumenten. niet allemaal even fraai en heftig voor de oren. We kunnen ons voorstellen dat het heel bijzonder is als je in een oorspronkelijk dorp rondloopt maar in een arena als deze komt de muziek niet echt over.
Het rondlopen tussen de verschillende stammen blijft leuk dus we vermaken ons weer goed in het festivaldorp. Zelf komen we ook regelmatig op de foto; we blijken een attractie, men ziet in deze staten niet zo heel veel buitenlandse toeristen.
Tegen enen zoeken we Bully weer op en lunchen we met elkaar. Het is weer érg lekker! Niet te scherp, precies goed. We hebben vanmorgen nog een mooie ketting gekocht.
