TravelByPhoto.nl






Reisverslag Nagaland – Assam – Arunachal Pradesh
Northeast India
(deel 4)


Reisverslag Noord Oost India


Nagaland - Assam - Arunachal Pradesh


Deel 4 - van Tawang via Kaziranga naar Majuli eiland


Voor bij het reisverslag 

Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze verg­root. De foto′s kunnen ver­volgens achter elkaar als diashow bekeken worden. Als u een link, bij voorbeeld: BAC Voyages aanklikt dan wordt deze geopend. Wanneer verwezen wordt naar de kaart van Noord-Oost India, dan kan deze op­ge­roe­pen worden door de link: Kaart Noordoosten van India aan te klik­­ken.

Dag 21 - Vrijdag 20 december , Tawang - Dirang (141 km)

(kaart) ... ...

Gister­avond be­gon het te sneeuwen Daarom vertrek­ken we vandaag extra vroeg. De sneeuw is vroeg in de ochtend nog niet zo geplet door auto's waardoor het hopelijk nog niet zo glad is.

Om 6 uur krijgen we thee op de kamer. Om half 7 vertrekken we. We worden uitgezwaaid door de 3 jongens die het hotel draaiende houden. Ook in dit hotel zijn wij de enige gasten. Als we vertrokken zijn zullen de jongens dan ook wel snel nog even hun bed induiken denken we. Terecht, brrr... het is koud en we staan aan het begin van wat later een heftige dag zal blijken te zijn!

Na een eerste uurtje rijden ontbijten bij het weg­res­tau­rant­je waar we op de heen­weg al aten. Je zit nog niet op je bankje of je eten wordt al geserveerd. Een Indiaas ontbijt. Wat een efficiency hier! Het is hartstikke druk. Iedereen neemt bij dit restaurant een laatste stop voor de reis de berg en pas over begint. Na het ontbijt vertrekken ook wij richting Sela pass. Het weer, maar ook de weg wordt steeds slechter. Het gaat harder en harder sneeuwen. Als we zo'n 5 kwartier ge­re­den en al een heel stuk afgelegd hebben wordt het echt te bar. De auto slipt steeds weg en we komen op een gegeven moment in een bocht zelfs de helling niet meer op. ... ... Op de­zelf­de plek waar wij stil staan, staat ook een an­de­re auto stil. Na vergeefse po­gin­gen om verder bergop te rijden is iemand in een andere auto terug gegaan naar Tawang om touw te gaan halen. Het touw wordt om de banden gebonden als een simpele sneeuwketting.

Als ook een extra poging van ons om de berg op te komen niet lukt trekken we de con­clusie dat ook wij terug naar Tawang zullen moeten gaan om sneeuwtouwen te kopen. Dat is dus weer een flink stuk terug rijden Maar er zit niets anders op. Wij worden afgezet bij het restau­rantje waar we net ontbeten hebben en Bully gaat verder op zoek naar een touw. Een poos later pikt hij ons weer op. Om 10.30 uur rijden we opnieuw weg bij het restaurant de berg op.

... ...

We rijden tot de legerpost bij het gedenk­te­ken voor Jaswant Singh Rawat. Terwijl wij een kop chai drinken bij de militairen legt Bully touwen aan om de 2 achterbanden. Het is een koude klus in de volle sneeuw.

Als de touwen omgelegd zijn drinken we met z'n drieën nog een kop chai en dan gaan we weer. De touwen zitten, al is het de eerste keer dat Bully dit doet, goed en doen hun werk. De auto heeft weer grip op de weg. Mat wat een weg! Wij moeten uiterst langzaam en behoedzaam rijden. We komen diverse keren auto's tegen die vastzitten en weg­glijden. Je hoeft maar één keer een foute slip te maken en je ligt een paar honderd meter lager! Geleidelijk aan komt er ook nog eens meer mist op.

... ...

Bovenop de berg is de Sella poort amper te zien. Voorbij de top van 4.175 meter dalen we weer af. Dalen is nog gevaarlijker dan stijgen. Je moet extra opletten, want stijgend verkeer heeft voor­rang, de auto schiet mak­ke­lijker door en we rijden naar beneden aan de ge­vaar­lij­ke buitenkant; de kant van de afgrond. Er zijn vrijwel geen particuliere auto's op de weg. Alleen trucks, enkele shared taxis en legerwagens. Als een truck die naar boven rijdt moet stoppen voor een andere auto dan komt ie nog maar amper weer op gang. Als er pro­ble­men zijn of een voertuig zit vast dan is hulp nooit ver weg. Iedereen helpt mee om aarde op de sneeuw bij de banden te gooien zodat de ondergrond stroef wordt en de banden weer grip krij­gen op het weg­dek. Mooi om te zien die saamhorigheid in de bergen op zo'n bare tocht.

Midden op de weg staat een auto stil. De bestuurder heeft, natuurlijk op een stuk weg waar je elkaar niet in kan halen, bedacht dat hij hier en nergens anders de sneeuw­tou­wen om zal leggen. En zo staan we een half uur stil in de sneeuw. Maar het kan nog gekker! Als de voorste auto bijna klaar is denkt zijn achterbuur dat het inderdaad geen gek idee is om hier het touw om te leg­gen en als de eerste wegrijdt is de ander nog vol­op bezig aan zijn net begonnen klus. Daarom duurt de gedwongen pauze voort. Ongelofelijk! Achter ons staat inmiddels een rij auto's. Maar het lijkt niemand te deren. Iedereen wacht geduldig tot de klus geklaard is en de weg weer vrij is. Dit is typisch India!

... ...

Precies 12 uur na de start bij het hotel in Tawang komen we in het volgende hotel aan. En dat is dan een hotel dat 2 uur rijden dichterbij ligt dan het hotel waar we oor­spron­kelijk zouden overnachten. We besluiten namelijk niet naar Bomdila door te reizen maar opnieuw in Dirang te overnachten. In Dirang weten we dat we een goed hotel hebben.

We hebben weer een prima kamer. Met ons drietjes een frietje en een lekker vege­ta­risch hapje (somosa) besteld op de kamer. Lekker glaasje wijn erbij. Heerlijk. We kopen in Arunachal Pradesh Zinzi wijn. Prima slobberwijn voor € 3 per fles. Als we naar het restau­rant gaan om te eten gaat de fles mee. Het is weer leuk en lekker. Er zijn zowaar nog een paar toeristen afkomstig uit Quebec Canada en een dame met een In­do­ne­sische ach­ter­grond in het restaurant. Zij zijn gis­te­ren de Sela pas overgekomen. Ook hun tocht was heftig geweest. Uiteindelijk zijn ze in een legerkonvooi naar beneden gekomen. Ze waren bang geweest en zeiden God gedankt te hebben dat ze veilig beneden waren. Wat een dag!

We hebben vandaag veel aan Marjon en Bram in Nederland gedacht. Zij hebben vandaag de sleutel van hun nieuwe huis gekregen. Jammer dat we ze niet kunnen bereiken, maar er is echt nergens internet!

Dag 22 - Zaterdag 21 december, Dirang - Nameri (165 km)

(kaart)

Ontbijt in het hotel. Weliswaar in de kou, maar we ontbijten met een wonder­schoon uitzicht; de be­sneeuw­de Himalaya toppen in de verte. We rijden een klein stukje. Net buiten Dirang ligt een leuk oud plaatsje waar we uitstappen.

... ...

We gaan een poort door, langs hele oude gebeds­molens. Hier staan huis­jes van een paar honderd jaar oud. Via een houten ladder bereiken we de boven­verdieping van een heel oud pandje. Het pand is ooit een gevangenis geweest, en later het vertrek van de be­las­ting ambtenaar uit Tibet. In de kamers van het pand staan diverse beelden van Boeddha. Ze komen uit het klooster vlakbij. Het klooster wordt gerenoveerd. Ook de eeuwenoude beelden worden opgeknapt. De beel­den worden opnieuw geverfd.

... ...

Er zijn schilders speciaal voor overgekomen uit Nepal. Een in Nepal opgeleide monnik is ook aanwezig. Hij heeft als de taak de holle Boeddha beel­den opnieuw te vullen en in te zegenen. Het is bezig met een Boeddha van een kleine meter hoog. De Boeddha is van klei. In deze Boeddha zaten "schatten", offe­ran­des van zo'n 400 jaar geleden. Nu is alles eruit gehaald en de oude offerandes zijn verbrand. De Boeddha wordt nieuw gevuld door de monnik. Dorpsbewoners komen van alles brengen om de Boeddha mee te geven; graan, geld, kralen, zilver, van alles.

... ...

Er zat ook een 400 jaar oude stok in de Boeddha. Helaas gaat de oude stok verbrand worden. Er is een nieuwe stok gemaakt. Die is weliswaar veel kleuriger, maar de an­tieke stok is toch mooier. De nieuwe stok wordt eerst ritueel gereinigd en gaat dan de Boeddha. Wij geven wat geld voor in de Boeddha. Een 5 euro biljet en wat mun­tjes. Het geld moet eerst gereinigd worden. Het wordt gewassen in een dubieus rood goedje. Daarna wordt het te drogen gelegd in de zon. Later wordt het ook nog even bij een vuurtje gehouden.

Sommige Boeddha's hebben een blinddoek voor, zodat ze dit alles niet mee hoeven te maken.

We krijgen chai. De holle Boeddha wordt met een be­vochtigde kwast van bin­nen ritueel gereinigd. Als dat gebeurd is gaat de nieuwe stok er in. Daarna heel veel kleine gebedsrolletjes. En wierookstaafjes. Dit is bij­zonder om mee te maken! Ons vijfje wordt in een bus met graan gedaan. Onze munten gaan in een andere bus met o.a. andere munten en kralen. Een vrouw haalt een mooie grote lapis lazuli kraal uit de rand van haar muts en geeft deze aan de monnik. De gevulde bussen zullen uiteindelijk ook een plek in de Boeddha krijgen.

... ...

De maat wordt gemeten van de basis van de Boeddha. Twee jongens gaan buiten een plank op maat zagen en schaven. De plank dient als stop zodat het beeld goed gesloten kan worden.

We lopen nog wat het dorp door. Ergens hangt yak vlees te drogen en wat onduidelijke goedjes en chili pepers. In één van de huizen wordt hele sterke alcohol gebrouwd. Bij een ander huis worden chili pepertjes fijn gemalen. Sommige huizen hebben hele mooie deuren. Er hangt maïs te drogen, en overal liggen mooie manden. Een opa draagt zijn kleinkind in een doek op zijn rug. Het valt in dit gedeelte van Arunachal Pradesh op dat vaak ook mannen met kinderen op hun rug lopen! Ons bezoek aan het dorp was heel bijzonder.

...

Wat een voorrecht om het ritueel van het vullen van de Boeddha van zo dichtbij en in alle rust mee te kunnen maken!

En verder gaan we weer; richting Bomdila. In Bomdika zijn helaas vrijwel alle win­kels er dicht. Twee kleine winkeltjes zijn open, daar kopen we nog wat klei­nig­heidjes.

...

We lunchen in een militair kamp. Er is hier een enorme leger basis. India telt mil­joenen soldaten en hier alleen al zijn er 100.000 bij elkaar. De kazernes vormen bij elkaar bijna een stad met veel faciliteiten tot en met een pretparkje voor de kin­deren aan toe. We eten een army pizza, een kip croissant en een cup cakeje. De leger bakker kan lekkere dingen maken hoor!! Na een kop koffie zijn klaar voor het laatste stuk reizen voor deze dag. We verlaten de bergen. We rijden Assam in en de weg wordt weer verrassend veel beter. We kunnen nu op bepaalde stukken zelfs 100 km per uur rijden! Dat schiet op!

Tegen half 5 arriveren we weer in het Nameri eco kamp. We krijgen een tent toe­ge­we­zen en er wordt thee gebracht. Om 18.30 uur gaan we eten.

Dag 23 – Zondag 22 december , Nameri - Kaziranga (90 km)

(kaart)

Vandaag staan we om 6 uur op. We maken een och­end­wandeling. Lekker zo even de natuur in. Het is nog erg rus­tig. We zien apen en zelfs ergens een olifant. Bijzonder!

...

Na een prima ontbijtje gaan we op weg naar Kaziranga park. Leuke rit op een weg waar veel te zien is.

Op een gegeven moment zien we een groepje mensen er­gens langs de weg. Ze kijken overduidelijk naar iets. Maar waarnaar? Het blijken vo­ge­laars te zijn die een zeld­zame vogel gespot hebben. Even verder het zelfde verhaal. Weer mensen langs de weg die de verte in turen. Nu ontdekken we dat er 2 grote neushoorns door een veldje vlak langs de weg banjeren!!

...

Kaziranga National Park in het hart van Assam, met een oppervlakte van 430 vier­kan­te-km, wordt bewoond door 's werelds grootste populatie van Indische eenhoornige neushoorns. In 1985 werd het uitgeroepen tot een World Heritage Site door UNESCO vanwege haar unieke na­tuur­lijke omgeving. Ons hotel bij het Kaziranga park is het Ioara Hotel. Er zijn hier veel hotels. Het is nogal toeristisch. Vooral Indiase toeristen. Ons hotel valt tegen. Het ziet er goed uit, maar veel poeha, meteen al van die borden met "streng verboden eigen eten of drinken mee te nemen" en wifi alleen in een koude hal. Niet op de kamer.

En ..... ongelofelijk veel herrie! Keiharde valse muziek. Bij het avondeten zegt men ons dat het uiterlijk 20.30 uur afgelopen zal zijn maar om 22.00 uur is het nog steeds een oorverdovend lawaai. Vreemd voor zo'n zogenaamd sjiek hotel. Wij vinden de kleinere hotels veel leuker! Er zou een zwembad zijn maar dat is wegens onderhoud gesloten. We eten wel smakelijk, maar zijn niet erg onder de indruk van het knipmessen gedoe hier. In de koude hal kunnen we met internet verbinding maken met Nederland. Zo kunnen we met Marjon contact opnemen en horen over hun nieuwe huis. Op de kamer drinken we ons eigen wijntje. Onze wijn kost 3 euro per fles; een zelfde wijn staat hier voor 30 euro op de kaart. Het kan natuurlijk ook te gek!

Dag 24 - Maandag 23 december, Kaziranga

We hebben niet best ge­sla­pen. Valse, erg harde muziek, en later hard pra­tende en lallende dronken mensen. Om 1 uur 's nachts belt Jan-Arend boos naar de receptie. Die weten de lal­len­de mensen uiteindelijk weg te krijgen.

... ...

Half 6 op, 6 uur opge­haald bij het hotel. Op weg naar het verzamelpunt van de Cen­traal Range (Kohoro) voor de olifantensafari. We zijn even bang dat het irritant toe­ristisch zal zijn maar dat is ge­luk­kig niet zo.

... ...

Er zijn wel vrij veel men­sen maar de olifanten blijven niet heel dicht bij elkaar en dus heb je er geen last van. Sommige mensen zitten met 3 of 4 op een olifant, maar wij zitten er met ons tweetjes op plus de berijder. Al snel ko­men we tussen het hoge olifantengras de eerste rhino's tegen.

... ...

Wat een aparte beesten met die belachelijk kleine oortjes en die gepant­ser­de schilden! We horen dat er laatst nog 1 uit het park is ontsnapt! Die rhino heeft 26 mensen verwond en 1 auto gemold! Op een olifant zit je echter veilig. Neushoorns vallen geen olifanten aan. Ze kijken wel uit!

In 2006 werd het park ook uitgeroepen als tijger­reservaat. In het park schijnen zo'n 86 Bengaalse tijgers te leven, wat de hoogste dichtheid in de wereld is, één tijger per vijf km². Er komen ook Indische panters voor. We horen dat een tijger ook nog wel eens uitbreekt. vooral de oude tijgers die niet meer goed kunnen jagen. Zij verlaten dan het park om een mak­kelijke prooi te zoeken in een dorp.

... ...

Het is een bijzon­dere tocht tussen de rhino's, de hert­en, de buffels met hun grote hoorns en de vele vogels. Aan het eind van de tocht geven we de olifant een tip. Hij geeft het aan zijn berijder.

over 9 staat de volgende ex­cur­sie op het programma. We gaan op jeep safari. Lekker in zo'n open jeep. We zien weer van alles, rhino's, herten, veel vogels zoals gie­ren, adelaars en zelfs de hornbill vogel!! Dat is echt de leukste!

Als de tocht afgelopen is gaan we lunchen bij een bekende van Bully. Het is vooral ook een geweldig restaurant! We eten verschillende tra­di­tio­nele gerechten. Bijzonder smakelijk!

... ...

Om 2 uur zou­den we het park weer in gaan maar helaas wordt dat door de drukte later. Dat is jam­mer, omdat het zo vroeg donker is hier en nog voordat het echt donker is begint het natuurlijk al te schemeren.

Op de middagtocht zien we dan ook niet heel veel meer. Wij rijden naar een drink­plaats waar de dag tevoren tijgers gezien zouden zijn maar we hebben geen geluk. Als deze tocht af­ge­lopen is gaan we nog even koffie drinken bij het restaurant waar we geluncht hebben.

Daarna terug naar het hotel waar weer een luidruchtig feestje wordt gehouden. We zitten nog even in de hal te internetten. Het diner is lek­ker.

Dag 25 – Dinsdag 24 december , Kaziranga - Majuli (104 km)

(kaart)

Lekker geslapen, vroeg op­ge­staan. Om 6 uur ver­trek­ken we met de auto. Uurtje of 2 rijden, met af en toe flink mist! Rond een uur of 8 zijn we bij Nimatighat (Jorhat) waar de aanmeerplek voor de ferry's is voor de oversteek naar het eiland Majuli.

... ...

Bully heeft tevoren al een plek op de boot gereserveerd en zo kunnen we, terwijl er nog grote rij wach­tende auto's is, toch vrijwel meteen een boot op. Het is heerlijk weer geworden. Van ons hotel kregen we allebei een ontbijtdoos mee. Banaan, wa­ter, broodje smeerkaas 2 gekookte eieren en een flesje fris. We delen het met ons drietjes. De boot is erg vol.

Wij gaan op het dak zitten tussen heel veel anderen. Een groepje is aan het kaarten voor geld. Het is een lekker tochtje, een klein uurtje over de Brah­ma­putra rivier.

Majuli - het grootste rivier­eiland van de wereld - staat bol van cultureel erfgoed van de streek. De oprichter 'Eka Naam Dharma' Srimanta Shan­kardeva vond onderdak in Majuli in de Vijftiende Eeuw en sinds heeft Majuli zich ontpopt als de bekroning van de heer­lijkheid van de Vaishnavaite cultuur in Assam. ... ...

Eenmaal op de wal zien we overal mensen aan het werk. Onze eerste stop op Majuli is een oud hindoe klooster; het kamalabari satra. Een santra is een klooster. Een priester zingt met luide stem. Een vrouw met 2 jonge kinderen komt de tempel binnen om te bidden. Weer een andere priester zit in het heilige, het voorste deel, van de tempel tussen veel lichtjes en wierrook te mediteren voor een aantal beelden.

We reizen door naar Samuguri Satra waar nog op am­bach­te­lijke wijze maskers worden gemaakt, die worden gebruikt voor Hindoeïstische festivals. Daar ontmoeten we een priester. Het is een wat vreemde man. hij maakt mooie maskers en is daar heel be­roemd door geworden hier. We gaan naar binnen, een kamer in. Iedereen zit in de rondte, de man laat vol trots de fotoboeken en krantenknipsels zien van wat voor beroemde mensen hier allemaal zijn geweest. Hij wil dat wij ook wat in het gastenboek schrijven en hij is niet vies van geld. Hij is inmiddels 83. Waarschijnlijk is hij nu geestelijk niet helemaal helder meer. Maar, hij heeft grote prijzen gewonnen en de (vorige) president van India is zelfs bij hem geweest. ... ... We gaan lunchen in een heel authentiek eethuis. Engels spreken ze hier niet maar het eten is erg smakelijk. Overigens ziet men ons hier wel als grote bezienswaardigheid! Iedereen wil weten waar we vandaan komen en heel veel mensen willen met ons op de foto. Dat doen wij zelf ook regelmatig, dus geen bezwaar tegen een foto maken!

... ... Ingrid heeft vandaag artmail voor haar vriendinnen op de post gedaan. Ze heeft gevraagd om wat extra postzegels om de enveloppe er wat exotischer er uit te laten zien. Haar verzoek nemen ze op het postkantoor erg serieus. Er heel veel postzegels en heel veel stempels op. Benieuwd of het aankomt.

We rijden door gele mos­terd­zaad­velden naar een volgend klooster. Het is er vredig, maar ook wel erg stil. We lopen nog een half uur door een stadje waarna we ver­trek­ken naar onze slaapplaats voor vannacht: La Maison de Ananda. We komen logeren in een soort klein huisje met ruime kamer en goed bad­kamer. Het ziet er goed uit. Het wordt ook aanbevolen in de lonely planet. We eten bij de beheerder in zijn eigen woning aan de overkant van het erf. Bij het grote vuur zitten eten we Sticky rijst op een bamboeblad. Lekkere prutjes erbij. De elek­triciteit valt af en toe uit.

Dag 26 - Woensdag 25 december, Majuli - Diburgarh (135 km)

(kaart)

Vandaag is het eerste kerstdag vandaag. Wel speciaal om die dag hier in India door te bren­gen! We staan om 6 uur op, krijgen een kopje thee en ver­vol­gens maken we een wandeling in de omgeving. Het is nog mistig. Eerst gaan we over een bamboe brug. Een mengeling van mist en rook hier. Een apart sfeertje.

... ...

We komen bij een klein dorpje. Het is een heel ge­woon maar daarom ook zo'n leuk dorp. Er gebeurt van alles. Hier en daar lopen we een erf op. Overal worden vuurtjes gestookt. Een oude vrouw met een hele grote bril zit met 3 slapende, hele kleine puppies naast een vuurtje. Heel vredig.

Een eindje verder ligt een duidelijk verzwakte puppy helemaal alleen. Zielig, Jan-Arend tilt de puppy op en brengt 'm naar de oude vrouw bij het vuur. De puppy wordt geaccepteerd. Hopelijk heeft hij een overlevingskans.

... ...

Bij ieder huis is wel een weef­getouw. Veel vrouwen zijn ook aan het weven. Ergens hangen mooie geweven doeken. We vragen of ze te koop zijn en al snel volgt een levendige onderhandeling. Ingrid koop een rok met bijhorende stola en een losse stola. Later kopen we nog 2 doeken. Leuk ze hier van de mensen zelf te kopen! Ingrid krijgt ook voorgedaan hoe ze de doeken om zich heen moet draperen.

Overal weer kippen met kui­kentjes, puppies, en kleine geitjes die bovenop een zwijn staan, en er ook op liggen te slapen. Bij één van de erven plet een een vrouw kruiden en chili's in een grote vijzel. ... ...

We lopen terug naar ons huisje, waar ons het ontbijt wacht. Er is een klein eethutje. Het brood en een masala omelet wordt op het open vuur gebakken terwijl we erbij zitten.

Heerlijk, dit is pas een bij­zonder kerstontbijt! Dan gaan we weer op pad. Vandaag reizen we van Majuli naar Dibrugarh. ... ...

Voordat we het eiland verlaten brengen een laatste bezoeken aan een klooster. Bij het klooster zijn veel vogels. Ze zijn een beetje mooi van lelijkheid, we noemen ze "the ugly ones". De kleintjes in de nesten zijn nog lelijker! Binnen in het klooster is een ceremonie bezig. Er zijn 3 priesters. Veel wierookjes en lichtjes. We krijgen ook een klei stip op ons voorhoofd. We lopen rond in het klooster. Er zijn hier alleen oudere mannen, geen jongens. Erg vriendelijk allemaal. ... ...

Alle monniken zijn in het wit gekleed met rood-witte sjaals. Men is erg op reinheid. Veel wassen, geen lichamelijk contact en de wc ver van het leefgedeelte. Bezoeker van buiten het klooster mogen bepaalde ruimten niet betreden.

... ...

Bijna gaat het mis als Ingrid op het punt staat een keuken in te gaan. Paniek: NO, NO don't go there!!! Als Ingrid doorgelopen was hadden ze de hele ruimte minutieus moeten reinigen. Maar de monniken zijn erg gastvrij en drinken chai met ons. We krijgen er koekjes bij.

Als we het klooster weer verlaten vergapen we ons nog even aan de vogels. We zijn nog te vroeg voor de ferry dus hebben nog tijd om een volgend dorp te bezoeken. ... ...Heel veel gele mosterdzaad velden hier. Er is altijd wel wat te zien. Een mand voor vissen, voor kippen. Een visser met een groot vangnet, een heilige boom met beeld en bloemetjes en belletjes.

Dan is het echt tijd voor de ferry. Weer een gereserveerde plek voor de auto. Er kunnen er maar 2 auto's op maar daarnaast heel veel mensen en ook heel veel brommertjes en motoren. We doen ruim uur over de overtocht. We zitten voorop het dek in een heerlijk zonnetje. Diverse vogels aan de kant en op drooggevallen strandjes.

... ...

Eenmaal aan de wal is het nog een lange rit naar Dibrugarh. We gaan over de "grote" weg. Maar wel slechts 1 baan voor elke richting.

Het is erg druk op de weg en het wordt al donker. Vrachtwagens met een blauw en een rood licht en veel fietsers. Fietsers hebben hier nooit licht aan. Auto's ook regelmatig niet, of maar één, zodat het een motor lijkt. Een grote bus heeft voor lichten aan, maar achter helemaal niets! Er wordt veel ingehaald. Het is best gevaarlijk. Veel getoeter, veel lichtsignalen. Ook veel mensen die langs de weglopen. Als we vragen wat die toch allemaal doen, zegt Bully : wat moet je doen als je geen elektriciteit hebt? Dan ga je ter ontspanning een stukje langs de weg lopen.

'S avonds kerstdiner. Erg ge­zellig. We eten in een chique hotel. Kerstmuziek op de achtergrond. Bully heeft een cadeautje voor ons gekocht; mooi verpakte thee. Wij geven hem een sjaal en een fles wijn. Het is een leuke af­scheids­avond. Op onze kamer drinken we het restje van de wijn nog op.

Dag 27 - Vrijdag 26 december, Diburgarh - Delhi - Zurich - Amsterdam - Schagen

2e kerstdag. Heerlijk zonnetje hier in Diburgath. We ontbijten om 8 uur; erg laat voor ons doen! Om 8.30 uur gaan we met ons drietjes nog even de stad in, de markt over. We kopen nog wat kleinigheidjes, o.a. kruiden.

...

In een heuse moderne koffieshop drinken we voor het laatst gezamenlijk een kop koffie. Om 11 uur vertrekken we uit het hotel. Op weg naar het vliegveld. Voor de laatste keer aanschouwen we de ons zo bekende tafereeltjes; de fietsriksja's, de mannen die met jute zakken sjouwen, de rochelaars, de vrachtwagens die geladen worden. Dan zijn we op het vliegveld en is het tijd om afscheid te nemen. We hebben het erg goed gehad met elkaar! Anna belt ook nog op om ons gedag te wensen en ons een goede reis te wensen

Op het vliegveld is het weer een heel gedoe.... Ondanks dat we de koffers al aardig leeggehaald hebben en veel spullen in de handbagage hebben gestopt, hebben we samen nog 4 kilo te veel bagage en moeten we bijbetalen. 1000 roepies, ongeveer 10 euro. Geen pro­bleem. Maar dan komt er een hele vervelende man naar ons toe om de handbagage van Jan-Arend te wegen... Dat is balen, want die is veel te zwaar. Het teveel moet met de koffers mee, maar die zijn inmiddels al op de band vertrokken. Heel veel gedoe, een autoritaire Sikh bemoeit zich er ook nog mee, en is onverbiddelijk. Waar we de over bagage moeten laten is zijn probleem niet. Uiteindelijk een paar spullen in een 3e tasje gestopt. Ingrid vast snel door de douane voordat ook haar handbagage gewogen gaat worden. Jan-Arend gaat naar de balie om iets te regelen. Blijkt daar nou net weer een hele aardige man te zitten die hem zonder gezeur doorlaat!. Hè hè we zijn er door.

De vlucht naar Delhi verloopt voorspoedig. We worden netjes opgehaald bij het vliegveld en naar ons hotel gebracht. In het hotel krijgen we een diner aangeboden door de tus­sen­persoon van Henk Thoma in Delhi. Erg attent. We worden na het eten weer naar het vliegveld gebracht.

Helaas vertrekt het toestel een uur te laat... daarom zullen we maar heel weinig overstaptijd in Zurich hebben!. Aan het eind van de vlucht vragen we de stewardess of we dichter bij de uitgang mogen zitten zodat we meteen kunnen gaan rennen als we in Zurich aankomen. Dat mag, maar we zijn nog maar net het vliegtuig uit of we krijgen te horen dat er te krap tijd is; we zijn al omgeboekt, we moeten een nieuwe transfer hebben. Balen dus.... 5 uur later dan gepland vertrekken we naar Amsterdam. We zijn heel even klaar met vliegen...Maar ....

we hebben een geweldige reis gehad.

Goed georganiseerd en met een geweldige gids/chauffeur.
We denken al ... ok, what next??? Schagen, februari 2014

 

Ingrid Vogelesang en
Jan-Arend van Boeijen