Inleiding
We hebben begin 2006 al een keer met Shoestring door Rajasthan India (reisverslag) gereisd. Het was onze eerste echt verre reis en maakte grote indruk op ons. De wens om nog een keer terug te gaan naar deze kleurrijke provincie in India stond hoog op ons verlanglijstje. In november 2010 is het zover. Via Namasté hebben we een prachtige reis geboekt precies afgestemd op onze persoonlijke wensen. Een aantal toeristische attracties/steden laten we dit keer links liggen. Daarvoor in de plaats gaan we -vooral na de eerste week - meer onbekende plekken verkennen en zullen slapen in Haveli´s, forten en tenten. Ook zullen we twee kamelenmarkten bezoeken. De beroemde Puskar fair en de veel minder bekende maar minstens zo bijzondere Jhalawar fair.
Voor bij het reisverslag:Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze vergroot. De foto's kunnen na aanklikken ook als diashow bekeken worden. Als u een link, bij voorbeeld: Namasté aanklikt dan wordt deze geopend en wanneer verwezen wordt naar de kaart van Rajasthan, dan kan deze opgeroepen worden door de link: kaart van Rajasthan aan te klikken.
De in het reisverslag opgenomen filmclips zijn HD opnamen. De clips worden geopend en kunnen bekeken worden in een apart venster.
Week 1
Dag 1: zaterdag 6 november 2010
Vroeg in de ochtend worden we naar Schiphol gebracht door onze dochter Marjon en haar vriend Bram. We hebben zin in onze vakantie!
De voorbereiding heeft op het laatste moment nog veel extra gedoe opgeleverd met de visa.
Dat de visa niet meer bij de ambassade zelf opgehaald konden worden wisten we, maar dit jaar moesten er voor het visum ineens allerlei bijzondere werkgeversverklaringen etc. in het engels overlegd worden en dat wisten we niet. Dankzij een medewerkster van het visumbureau lukte het toch om alles nog net op tijd in orde te krijgen en konden we, zoals gepland, op Schiphol inchecken voor een rechtstreekse vlucht naar Delhi.
Het vliegtuig vertrekt op tijd. We hebben wind mee, ja dat kan ook nog. Zo komt het dat we maar goed 6 uur over de vlucht doen. Bijzonder hoor; in zo weinig uurtjes al in India zitten.
Zaterdagavond komen we aan. Wat is de luchthaven van Delhi verandert. Erg modern geworden! Er staat keurig iemand op ons te wachten. We lopen met hem mee naar de auto, waar we onze chauffeur ook aantreffen. Met elkaar rijden we naar ons hotel. Daar krijgen we van de reisagent onze reisbescheiden en vouchers overhandigt.
We hebben vooraf aangegeven dat we niet echt in Delhi hoeven te blijven. Daarom is voor een redelijke kamer in hotel Shanti Palace, een eenvoudig middenklasse hotel dicht bij de luchthaven gekozen. Zo kunnen we eenvoudig de volgende dag Rajatshan in reizen. We spreken af de volgende dag rond een uurtje of half 9 te vertrekken. Onze chauffeur Kuldeep lijkt een vriendelijke man.
Dag 2: zondag 7 november 2010 .
We vertrekken op tijd. Even vragen we ons af of we wel echt in Delhi wakker zijn geworden, want we missen de chaos en de koeien op straat. Maar er zijn Common Wealth games geweest, en die schijnen voor een fikse opknapbeurt voor de straten en verbanning van koeien en de fiets riksja´s gezorgd te hebben. Zodra we Delhi uit zijn is het weer vertrouwd: Incredible India.
We rijden Rajasthan in, naar Mandawa (kaart van Rajasthan). Mandawa is een heel leuk stadje. We lopen met een gids de stad door en bewonderen de prachtige haveli´s. Het is een authentieke stad. Mooie gekleurde muren en van die karretjes met hele grote wielen waarop de koopwaar, meestal groenten, wordt uitgestald. We logeren in een geweldig mooi hotel. Een oude haveli gebouwd in 1890 door een plaatselijke juwelier. Een juweeltje is het. Veel fraaie fresco´s die nog goed bewaard zijn gebleven. Onze kamer is ook een plaatje, en je blijft je dan ook afvragen hoe het leven hier meer dan 100 jaar geleden was. Het gebouw is een soort vierkant, met in het midden een grote open ruimte. Wij slapen 1 hoog. Er is een soort balkon rondom met een balustrade van maar zo´n 40 cm hoog. Ik heb even een visioen dat ik zal struikelen en dan beneden lig, maar ik doe maar een beetje voorzichtig en alles gaat goed. Veel haveli´s in dit dorp. Jammer dat de meeste verwaarloost en vaak onbewoond en zijn. Ze staan bijna op instorten!
Dag 3: maandag 8 november 2010
Eerst nog even in Mandawa rondgelopen. De tijd lijkt daar stil te hebben gestaan.
Heerlijk ergens op een stoep gezeten om naar de mensen te kijken.
In de loop van de ochtend rijden naar Bikaner. Leuke tocht. We hebben geen haast en zijn onze eigen baas. Het grote voordeel van reizen met z´n tweetjes.
Onderweg stoppen we een paar keer. We zien een kudde koeien opdoemen uit een grote stofwolk en een man met een kar vol hooi die voor ons stopt en trots poseert bij zijn kameel. Ook ontmoeten we 3 prachtig geklede vrouwen die met veel gratie grote hoeveelheden brandhout in een kom op hun hoofd dragen.
In Bikaner aangekomen gaan we eerst naar ons hotel. Hotel Bhanwar Niwas - weer een historisch gebouw - ligt bij het centrum en we hebben een mooie kamer. Daarna eten we in een restaurant recht tegenover het Junagarh Fort: gesticht in 1593. Bij het restaurant staat een portier die vol trotst zijn lange (geverfde) snor uitrolt. Vervolgens bezoeken we het fort zelf en wandelen we nog een tijd in de stad genietend van steegjes, markten en mensen. Heerlijke chaos! Bikaner is een fraai stadje, aan de rand van de Thar woestijn. Na een drukke dag eten we lekker in ons hotel en kan Jan-Arend in het hotel zijn eerste massage van deze vakantie krijgen.
Dag 4: dinsdag 9 november 2010,
Vandaag gaan we naar Deshnok, waar de rattentempel van Karni Mata is. Karni Mata is de beschermheilige van de tempel en de streek.
Zij leefde in de 14-de eeuw en heeft tijdens haar leven veel wonderen verricht. Zo wekte ze haar eigen zoon Lakhan weer tot leven nadat hij was verdronken. Karni Mata zweerde dat haar familieleden nooit werkelijk zouden sterven; ze zouden reincarneren als 'kabas', ratten. Vandaar dat de ratten in de tempel aanbeden en met zoete lekkernijen en melk verwend worden. We waren er al eerder, en het is echt geweldig. Na aankomst schrikken we wel een beetje omdat alles zo verandert is. We zien toeristen busjes! het valt mee en gelukkig zitten we niet zelf in zo´n busje. We hebben alle tijd om alles op ons in te laten werken.
Op het plein voor de tempel is een klein marktje waar offeranden worden
verkocht. We kopen wat hele simpele snuisterijtjes voor ons altaartje thuis.
In de tempel is niets veranderd. De ratten, vele honderden in getal, zijn er 
nog steeds. Ze worden overvoerd en sommigen zien er meer dood dan levend uit.
Maar het is verschrikkelijk leuk om zo´n tiental ratjes in een rondje uit een bak met elkaar melk te zien drinken. Opeens valt er eentje in de kom die er dan even later met veel gespetter weer uit klautert. Half verzopen en kletsnat van de melk. Er ligt véél rattenpoep en ook duiven poep op de grond en er zitten een paar hele fraaie vrouwen met rode sluiers tussen de ratten gezellig te keuvelen. In het heilige der heiligen van de tempel zit een priester met een vlam en een bak waar ratten nog wat extra
gevoerd worden. Ook buiten is van alles te zien; fraai uitgedoste mensen die druk bezig zijn
met van alles en nog wat. Een witte rat - brengt extra geluk - zien we dit keer niet.
Om half 9 worden we opgehaald voor een Tonga ride door Bikaner. Een Tonga is een paard met wagen.
Het is een leuke rit door de smalle straatjes van een stadje dat langzaam ontwaakt. We stoppen bij de Bhandasar Jain tempel gebouwd in de Middel Eeuwen waar een priester ons rond leidt. Aardige priester. Het is de enige beschilderde Jaintempel die er is. De andere Jain tempels zijn uitgehakt uit hout of steen. Fraaie decoraties!
Vervolgens rijden we verder naar het Junagarh fort waar Kuldeep inmiddels op ons wacht. Op naar Phalodi! De tocht gaat door de woestijn. Geen woestijn zoals de Sahara; deze heeft nogal wat bosschages en stenen. Toch ook veel zand en dorheid.
Voor dat we in Phalodi aankomen gaan we eerst langs Khichan. Een klein plaatsje vlakbij Phalodi In Khichan strijken bij een klein meertje iedere dag (september tot maart) duizenden Juffer Kraanvogels ( Anthrapoides virgo ) neer die vanuit Siberië hier komen overwinteren. Al eeuwen geven de mensen de vogels eten. We waren hier eerder geweest en vonden het toen zo bijzonder dat we er graag heen terug wilden. Het is werkelijk een fantastisch gezicht als die blauw grijze vogels laag over de zandduinen scherend aan komen vliegen en al kwetterend vlak bij het meertje neerstrijken!
We genieten er weer van, maar het is al wel wat veranderd. Het ziet er gestructureerder uit dan 5 jaar geleden. We staan niet meer bij iemand op het dak van een huis. Er is nu een pad naar het meertje en een soort uitkijk torentje. We kunnen zo wel mooi dichtbij komen.
Daarna gaan we Phalodi zelf in. Het is groter dan in onze herinnering. Ons hotel, het sfeervolle Lalniwas Heritage hotel waar we eerder waren en graag heen terug wilden, is heel fraai. We zijn de enige gasten en dat is wel heel sneu, want het is er echt leuk. Het ligt in een heel authentiek straatje. Veel blauwe muren en trappetjes, en natuurlijk koeien voor de deur. ´S middags lopen door het stadje. We zetten de nodige mensen op foto en film en bijna iedereen vindt dat prima. Er was zelfs 1 man met fraaie tulband die als dank voor het op de foto zetten een handje vol snoep en nootjes gaf, die hij uit zijn zak haalde.
Ook hier veel mooie maar ook veel vervallen haveli´s. India zal er over 20 jaar heel anders uitzien. Nou maar hopen dat de overheid en/of particulieren op tijd zullen beseffen dat ze hun erfgoed in ere moeten houden want het is echt een unieke wereld. Maar goed waarschijnlijk zullen er in de toekomst minder koeien op de weg zijn en zullen er flink wat tulbanden afgezet zijn. Nu is dat nog niet te merken. Veel te zien. Woestijn klimaatje wel, hier. Het is een flink stuk warmer geworden.
Dag 6 donderdag 11 november 2010
Vandaag half 8 ontbeten en daarna nog even een rondje gelopen in het stadje Phalodi. Phalodi is echt een aanrader; vooral omdat er ……… niets bijzonders te doen is. Dus gewoon lekker kijken naar de mensen. Men is hier geen toeristen gewend dus wij hebben zelf ook veel bekijks. In India, vooral buiten de grote steden, willen mensen bijna altijd op de foto, als je ze eerst vriendelijk groet, namasté zegt, en dan vraagt of je een foto mag maken. Ook de vrouwen willen best wel dat er een foto van ze gemaakt wordt. De kinderen springen en dan wel vaak snel tussen, maar ja. De kunst is dan net al een foto gemaakt te hebben. We genieten van de mooie straatjes en de mensen die druk bezig zijn met melken, opruimen, tanden poetsen voor de deur, etc.
Als we weer naar het groentemarktje gaan krijgt Jan-Arend ineens een por van een stier; een winkelhaak van dik 3 cm in zijn broek is het gevolg. De halve zijkant van zijn broek hing erbij en hij stond gewoon in zijn onderbroek! Ik kreeg de slappe lach toen ik het zag. De mensen moesten ook erg lachen; ze hingen al uit de ramen te kijken voordat Jan-Arend´s broek kapot was, maar nu was het natuurlijk helemaal dikke pret!
Lekker ommetje gemaakt en toen naar Jaisalmer vertrokken. Was niet zo´n erg lange rit; uurtje of 3 denk ik. De weg is hier vrij goed. Toch is het af en toe best spannend, wat er allemaal op de weg gebeurd. De mensen hebben hier geen korte lontjes. Als iemand onverantwoord inhaalt gaat de ander gewoon opzij of houd in, en hier géén gevloek! Maar je moet wel stalen zenuwen hebben want men gaat tot het gaatje en het gaat steeds maar net goed.
We komen rond 12 uur aan bij Jaisalmer. Het Fifu hotel
ligt niet echt in een gezellige of drukke straat en een
beetje buiten de stad. Toch is het wel een leuk hotel met een lekker dakterras waar we een welkomstdrankje krijgen en een prachtig uitzicht heb op het fort, in de verte. Onze lunch bestaat uit lekkere pannenkoekjes. Een appelpannenkoek is hier gewoon een pannenkoek met daarin een geschilde appel in partjes. Waarom ook niet.
Om 1 uur worden we gehaald om met de jeep de Thar woestijn in te gaan. We rijden naar een dorpje, waar we wat fotograferen; niet heel spectaculair. Daarna verder in de woestijn naar een verlaten dorp Paliwal Brahmins. 400 jaar geleden hebben de bewoners het dorp op stel en sprong in de nacht moeten verlaten na een inval van de Mughal. Dit dorpje was nog een overblijfsel. Hier waren ruines van huizen en een mooie tempel die nog aardig intact was. Bijzonder!
Aan het begin van het dorp zit een man, die voor 10 roepies tickets verkoopt. Mooie man om te zien en ook erg aardig. Hij speelt fluit op 2 fluiten tegelijk. Was wel bijzonder.
Ook speciaal was het dat het nota bene in de woestijn begint te onweren en even later ook loei hard gaat regenen! Uiteindelijk gaan we dus maar terug met de jeep. Is ook leuk; scheuren door de plassen. Ook in de jeep blijven we niet droog. Ruitenwissers heeft de jeep ook niet maar een kniesoor die daar op let. Het regent hier immers nooit. Nou ja …… bijna nooit.
Uiteindelijk terug in het hotel. We willen op het dakterras zitten omdat dat overdekt is, maar dat gaat niet lukken. Overal water, alle kussens weg en dan gaat de electriciteit er ook nog af.
Als de regen uiteindelijk stopt en de elektriciteit er weer op zit wordt het dakterras razendsnel opgeknapt. Uiteindelijk zitten we er toch nog heerlijk Lassi te drinken, te internetten en heerlijk te eten! Het is een leuk hotel hier en men is erg aardig! Het is nieuw, maar naar oud model, en dat hebben ze goed gedaan. Voor het eerst ook echt lekker warm water uit de douche! Dus tegen het eind van de avond extra lekker gedoucht en daarna aan de meegenomen aldi wijn gegaan …
Dag 7: Vrijdag 12 november 2010
Ik zit nu lekker te schrijven op het dakterras van ons hotel in Jaisalmer. Het is 6 uur en Jan is net vertrokken voor een massage ergens in een buitenwijk van de stad. Kan ik mooi even het journaal bijwerken met een lekkere bananen lassi erbij. Op de achtergrond het indrukkende Jaisalmer fort waar we vandaag waren. 
Om 9 uur zijn we vertrokken met Kuldeep naar het meer hier vlakbij. Vooral een toeristische trekpleister voor de Indiase toeristen. Er zijn op het moment veel toeristen omdat het een maand is met veel feesten en ook de Pushkar fair trekt veel mensen. Het meer was even leuk om te zien maar we zijn niet lang gebleven. Er zwemmen ontzettend veel meervallen in het meer. Als je ze een beetje brood geeft vliegen ze er op af, en als je brood op de onderste traptrede legt springen ze gewoon uit het water om het te pakken. Soms liggen ze zowat helemaal op het droge!
Daar na gaan we naar Jaisalmer fort. We willen geen gids; gewoon lekker zelf rondlopen en genieten van alles wat we daar zien. We zien een vrouw die sieraden verkoopt. Ze blijkt de zelfde vrouw te zijn die we 5 jaar eerder ook al tegen gekomen zijn Even mooi, maar wel vier kinderen rijker. Een hard leven. Lekker het fort in geslenterd. Overal is wel wat te zien. De koeien en stieren natuurlijk waar we na de Phalodi ervaring iets meer afstand van nemen. Het is erg druk binnen het fort. Het merendeel Indiase toeristen zelf. 
En die moeten alle tempels in. Het bord met het verzoek om stilte wordt niet echt gelezen. Maar het geeft niet; het hoort ook wel bij India, die herrie. Natuurlijk worden we overal naar binnen geroepen om de unieke handelswaar te bewonderen. We nemen een paar keer pauze met een consumptie en bekijken de mensen. Ergens ook lekkere pannenkoeken gegeten als lunch. Heerlijke steegjes allemaal. Uiteindelijk zitten we voor het fort bij de Italiaan en drinken daar cappuccino. We hebben daar een prachtig uitzicht op de eerste poort van het fort. Op het plein zien we een accrobaat koorddansen op het slappe koord.
Daarna lopen naar huis. Het blijkt maar 10 minuutjes lopente zijn naar het hotel. Zag er verder uit. De weg naar het hotel was wel erg modderig na de regen van gisteren. Tussen de blubber kwamen we zwijntjes tegen, zelfs met kleintjes. Helemaal in hun element. Weer smakelijk gegeten in het hotel.
