TravelByPhoto.nl

Reisverslag Irian Jaya/West Papua(deel 3)

Voor bij het reisverslag 

Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze vergroot. De foto′s kunnen vervolgens achter elkaar als diashow bekeken worden. Als u een link, bij voorbeeld: Rama Tours aanklikt dan wordt deze geopend. Wanneer verwezen wordt naar de kaart van Indonesië, dan kan deze op­ge­roe­pen worden door de link: kaart van Indonesië aan te klik­­ken. De in het reisverslag opgenomen filmclips zijn HD opnamen. De clips wor­den geopend en kunnen bekeken worden in een apart venster dat vanzef opent als u op af­beelding met het pijl­tje klikt.

Dag 14: Zaterdag 17 september

7.45 uur staan we zoals afgesproken klaar. We gaan voor het laatst met Rufus op stap, naar het vliegveld van Wamena.

Het is nog wat bewolkt. Wat een heerlijke simpele luchthaven toch! Meteen inchecken. De jongen van het incheckloket is helemaal enthousiast als hij ziet dat Jan-Arend net zo heet als hijzelf; Jan! Trots laat hij zijn badge zien waarop inderdaad de naam Jan staat. We gaan door de bagage scan; 4 flesjes drinken hebben we bij ons, maar dat is geen bezwaar. Lap top en camera kunnen rustig in de rugzak blijven zitten. Er wordt hier echt verschil gemaakt tussen nationale en internationale vluchten. Gemakkelijk voor nu, maar begrijpen doen we het niet helemaal.

We zitten een uurtje in de wachthal. Het is hier een komen en gaan van vliegtuigen. Ongelofelijk hoeveel vliegtuigen we hebben gehoord in die paar dagen dat we hier zijn. Maar ja, er zijn geen goede alternatieven. Er staan ook van die leuke kleine toestelletjes .... hadden we wel een vlucht mee willen maken boven de bergen of de Baliemvallei!.

We lopen naar ons vliegtuig. Het is een uurtje vliegen naar Jayapura (zie kaart) . Het vliegtuig is ongeveer voor de helft gevuld. Als we uitstappen voelen we meteen dat het weer een stuk warmer is geworden.

Het is even wachten, maar dan komt iemand van het Grand Allison hotel ons ophalen. Het hotel is groot, maar binnen erg donker. Aan de ene kant is het luxe, met marmer op de grond en marmeren wanden maar het plafond vertoont gaten en plekken waar het duidelijk gelekt heeft. Beetje vergane glorie? Onze koffers die nog in het andere hotel stonden zijn hiernaartoe gebracht. Fijn.

De kamer is prima. We zitten vlak naast het zwembad op de eerste verdieping. De wastafel lekt, er staat voor ons samen 1 koffiekopje. Ook hier spreken weinig mensen Engels. Als Ingrid om een extra kopje vraagt komt iemand even later een handdoek brengen ... De bedden zijn prima. Het zwembad is lekker, en groot. Er is een soort barretje wat onbemand is. Eerst zijn we alleen, later komen er een paar kinderen.

We lopen een stuk door de stad. Het is heet! Uiteindelijk gaan we weer naar het hotel terug. We zwemmen nog wat en eten s avonds in het hotel. Het is een groot hotel, het is half 8 s avonds maar ... we zijn de enigen die er eten. De mensen laten ook hier het eten meestal op de kamer brengen. Wel een beetje saai, zo zonder anderen om ons heen.We worden gebeld door de reisagent dat we de volgende morgen om half 10 opgehaald worden.

Jan-Arend wandelt s avonds nog een stukje door de niet erg spannende stad.

Dag 15: Zondag 18 september

Vroeg wakker geworden. Het is warm op de kamer. Hoewel we de airco op 16 graden hebben gezet daalt de temperatuur niet onder de 22 graden. We worden netjes om half 10 opgehaald door de chauffeur van ons eerste bezoek aan Jayapura, en een gids. Alles is deze reis goed geregeld. Fijn!

We rijden naar het Sentani meer (zie kaart) . Het Sentani-meer is een mooi natuurfenomeen op slechts dertig minuten afstand van Jayapura. Het Sentani-meer is vroeger een binnenzee geweest. Het is 96 kilometer lang, heeft negentien eilanden en vele inhammen. Rondom het meer ligt het Cycloopgebergte met groene grasgebieden maar ook tropisch regenwoud

We stappen over op een snelle open boot en schieten weg over het water. Het Sentani meer ziet er mooi uit, en de zon schijnt. Het is warm. Eerst varen we langs het eiland Asei. We komen op een plek waar de oever vol staat met huizen die op palen staan. Langzaam varen we er langs. Erg leuk om te zien. Het dagelijkse leven van de mensen hier vindt als het ware plaats op het water. De was hangt buiten te drogen, kinderen spelen en plonsen in het water. Aan de huizen zijn netten gevestigd zodat ze vis kunnen vangen waarvan er in het meer alleen al meer dan 33 soorten zijn te vinden.

Het ene huis ziet er beter uit dan de andere, maar over het algemeen zijn de huisjes erg simpel. Vaak met veel golfplaat erin verwerkt. We gaan hier niet aan land maar varen terug naar het eilandje Asei. Daar gaan we aan land. Langzaam lopen we het hele eilandje af, langs alle huisjes. Bijzonder om te zien hoe vertrouwd ook de hele kleine kinderen zijn met het water. Ze zijn er heerlijk in aan het spelen. Natuurlijk is ook hier weer een kerk. Het is zondag, dus we horen het zingen van de mensen tijdens een dienst. Er zijn traditionele prauwen; smalle boomstam bootjes met hele aparte peddels. Varkens, hondjes en kippen lopen langs de waterkant.

De bewoners van het eiland staan bekend om hun geverfde stukken Boombastdoek. De kunstwerkjes worden voor ons uitgestald en we kopen en eentje. Echt bijzonder vinden we die schilderwerkjes overigens niet.

Als we weer weg zullen varen blijkt de bootsman ergens te liggen slapen en hij is niet van plan om wakker te worden! Dan maar een andere bootsman inschakelen. We varen terug naar de wal. Er komen een paar dreigende wolken aan, maar het blijft droog. Normaal gesproken is er ook een excursie naar het Mac Arthur monument maar de laatste tijd heeft het leger die weg geblokkeerd dus dat gaat niet. We zouden ook ergens grottekeningen bekijken maar dat lukt ook niet; er zijn die er toestemming voor moeten geven en die mensen zijn er nu niet. Dus laten we het schieten. Niet zo heel erg belangrijk.

Een paar dagen geleden hebben we een lunch betaald die eigenlijk inclusief was. We vonden het niet zo'n punt, maar Rufus vond het heel vervelend (bij hem in de papieren stond exclusief). Hij heeft contact opgenomen met de reisorganisatie en die bieden ons nu vandaag een lunch aanals compemsatie. Erg aardig. Een leuke manier om een misverstand op te lossen. We worden meegenomen naar het Yougwa restaurant, wat direct aan het meer ligt. We hadden er ook over gelezen in de lonely planet gids.

Een heel goed restaurant dat prachtig aan het water ligt. We eten heel smakelijk. Het is een gezellige drukte met lokale mensen. We zien een jongen in een bootje heen er weer varen. Hij gooit een soort platen in het water. Een andere jongen duikt verder op ander platen op. We weten niet precies wat ze doen maar het schijnt dat er mosselen of oesters tegen de golfplaten aan groeien. In het restaurant is ook een enorm aquarium met veel hele grote vissen. De gasten kunnen hier uitzoeken welke vis ze willen eten. Verser kan niet. Echt een leuke plek.

Na de lunch gaan we naar het Museum Loka Budaya. Het museum ligt naast het grote Auditorium Universitas Cenderawasih op de hoofdweg in Abepura. Het is zondag en eigenlijk is het museum gesloten maar de reisorganisatie heeft geregeld dat het museum speciaal voor ons open gaat.

Eigenlijk zijn we geen echte museum mensen, maar dit is een heel leuk museum. . Het museum bevat een fascinerend assortiment Papuaanse artefacten, waaronder de beste collectie Asmat carvings en 'devil dance'-kostuums buiten Agats, plus mooie kunstvoorwerpen uit diverse andere gebieden, historische foto's en muziekinstrumenten.

We zijn aangenaam verrast door de mooie, oorspronkelijke kunst. Rieten harnassen, bewerkte speren en schilden, sieraden en mooie beeldjes. We krijgen een uitgebreide uitleg. Heel geslaagd. Er is ook nog een winkeltje bij het museum en gelukkig blijkt de juiste sleutel ook aan de sleutelbos te zitten dus we kunnen er naar binnen. We kopen een paar leuke spulletjes. Niet antiek, maar toch de moeite waard. Een beeldje, een uitgesneden vogel, van de voorkant van een boot, een betelnootdoosje.

Dan is het weer tijd naar het hotel te gaan. Een leuke, goed bestede dag. Morgen vliegen we verder, naar Monokwari.. .

Dag 16: maandag 18 september

We zijn al vroeg wakker. We staan op en pakken onze spullen. Om 9 uur gaan we met de shuttle bus naar het vliegveld. We wachten een poosje op Sentani airport.

Wat gemoedelijk toch weer hier. Het trapje naar het vliegtuig telt 5 treden. We zitten bij de nooduitgang; een zeer ruime plek. Het vliegtuig naar Monokwari (zie kaart) is maar voor 1/3 gevuld, dus we gaan allebei bij een raampje zitten. .

Mooi uitzicht over vele mini eilandjes. We vliegen langs de kustlijn. Na een uurtje vliegen zijn we in Monokwari. We halen onze bagage van de enige band die er is. Er zijn maar heel weinig koffers. Zeker de helft van de mensen uit het vliegtuig vliegt door naar Sorong

We worden netjes opgehaald. Grote 4x4 drive. We gaan op aanraden langs de supermarkt om 2 dekens te halen want het schijnt in de bergen nodig te zijn en kennelijk is het er niet. We gaan naar het Mansinam Hotel; goed hotel. Het hotel ligt schitterend aan zee, met uitzicht op het Mansinam Eiland en in de verte het Arfakgebergte. Mooie kamer, prima bed en een airco die het geweldig doet. Weer koffie en thee faciliteiten, en wifi. Er is een soort veranda voor de kamer waar vandaan je op zee uitkijkt. Goed vertoeven hier

We lopen een stukje richting strand. Dat is nog lastig te vinden. We vragen het een paar keer onderweg, maar "beach"of "sea"zegt de mensen niets! Het levert alleen een hoop gegiechel op. Verbazend hoe weinig mensen hier Engels spreken. Uiteindelijk vinden we het strand, en een goede schaduwplek. Het is heet (s avonds nog 31 graden!). Jan-Arend gaat zwemmen. Je hebt hier echt waterschoenen nodig, want het blijft heel lang ondiep en het is een rotsachtige bodem.

Jammer dat de mensen ook hier het strand zo vervuilen. Alles ligt er! Plastic, zakken, glas, iedereen gooit er alles maar neer.

We gaan weer terug naar het hotel. 's Avonds eten we bij het hotel, in het restaurant aan zee. Dat is een positieve verrassing. Veel leven hier. Heerlijk tuttige muziek tot zelfs kerstliedjes aan toe, maar live gezongen! Bijzonder smakelijk gegeten. Heerlijke saté. Jus d'orange ook 100% vers terwijl we meestal ranja krijgen als we erom vragen. Het restaurant is goed gevuld met Lokale mensen. Hele gezinnen met kinderen. Een paar soldaten staan relax te vissen aan de waterkant.

Als we bij het weggaan een tip op tafel achterlaten rent men ons achterna omdat ze denken dat we het geld vergeten zijn ... maar volgens onze gids komen hier dan ook maar zo'n 20 toeristen per maand! Geen wonder dat ze ons af en toe nakijken.

Morgen worden we opgehaald voor een meerdaagse tocht de bergen in op zoek naar ..... Paradijsvogels. Om 10 uur zullen we bij het hotel worden opgehaald.

Dag 17: dinsdag 19 september

Het regent flink als we wakker worden maar gelukkig knapt het weer snel op.

Om 10 uur vertrekken we met een 4 Wheel drive. In de grote open achterbak van de auto nemen twee dames plaats met een klein hondje. Zij krijgen een lift. Na zo'n 2,5 uur zijn we er. We dachten dat de rit wat langer en avon­tuurlijker zou zijn. Pas het laatste uur gaan we de bergen in. Af en toe is er een road block door weg­werk­zaam­heden en moeten we een poosje wachten.

We komen aan bij Papua Lorikeet Guesthouse een eenvoudige houten homestay midden in het bos . Er is een huiskamer en er zijn een paar slaapkamers. 2 matige bedden, geen bovenlakens, geen elec­tri­citeit, maar dat wisten we van tevoren. On­der­weg is er veel pro­viand in­ge­slagen! Brood, grote tros bananen, heel veel snoep­goed, een cake,dat gaan we zeker niet allemaal op­krij­gen!Water wordt ge­kookt voor koffie of thee. Onze gids en gastheer heet Hans Mandacan. Rond 2 uur gaan we op pad. Niet ver hier vandaan is een volgelhut. Daar tegenover een voeder­plaats. Eerst gaat er anti mug­genspray in de hut en dan gaan we er in.

We wachten op vogels. Hans zegt dat hij ons zo'n 5 kwartier later op te zal halen. Wij kijken elkaar aan; 5 kwartier hier in deze hut? We krijgen een beetje de slappe lacht. Wij zijn geen echte vogelaars en had­den dit van te voren niet ge­dacht! We hadden ons beter in moeten lezen. Nu zitten we hier in een hut te kijken of er mooie vogeltjes langs komen. Nou ja het is wel bijzonder natuurlijk. Het duurt een klein half uur voor een vogel komt. Het lijkt een beetje op een merel, maar het blijkt een vogelkop Bowerbird te zijn. Ingrid krijgt hem met haar fototoestel niet echt goed in beeld; te donker in dit bos. Jan-Arend krijg hem wel op de video.

Als Hans zijn hoofd om het hoekje steekt gaan we weer terug naar de homestay. Onze "Vogelaar-doop"zit er op!

s Avonds heeft Hans lekker voor ons gekookt. Zoete aardappelen, noodles en groenten; hij kan van weinig iets heel smakelijks maken.

We krijgen een olielamp mee naar de kamer maar die blijkt erg te stinken en roet af te geven dus we doen hem uit. We luisteren nog even naar mu­ziek en dan dutten we in (19.00!).

Dag 18: woensdag 20 september

Hard werken hier. 4 uur op, half 5 lopen. Dat valt nog niet mee! In het pikkedonker met een zaklantaarn een dicht­be­groeid geaccidenteerd oer­woud te doorploegen! Stijgen en dalen, smalle ge­bar­ri­ca­deer­de paadjes met nat gras, bladeren en boomstronken. Gelukkig is Hans een ervaren en kundige gids.

Hij loodst ons veilig naar een andere, verder afgelegen, vogelhut dan gisteren. Rond 6 uur zijn we er en Hans zal er ons rond 8.15 weer ophalen. Dus daar zitten we weer! In de hut is een soort bankje, maar die is net te smal om lekker op te kunnen zitten. Voor we in de hut gaan spuit Hans er weer anti muggenspul in. Fijn, maar het spul slaat wel op onze longen.

Dit alles is echter meer dan de moeite waard want er verschijnt na niet te lang na het vertrek van Hans een prachtig paradijsvogel man­netje. Dit is toch wel echt super bijzonder. Hij heeft een oog­stre­lend verenkleed. Een bij­zonder groene bast en gele veren van boven, blauwe poten en een blauwe krulstaat. Zelfs de binnenkant van zijn snavel is felgroen gekleurd. Bij het zien van zo'n prachtig beest wordt iedereen spontaan een Vogelaar en vergeten we op slag alle ongemakken.

We hebben enorm veel geluk. Het mannetje roept een vrouw­tje en ..... hij wordt ge­hoord Op een gegeven mo­ment zijn er 2 mannetjes en één vrouwtje. Het ene mannetje slooft zich erg uit om het vrouw­tje te versieren! Hij toont een imponerende balsdans waarbij hij zijn veren uitzet en zich breed maakt. We hebben geluk dit balsen mee te maken, want dat gebeurt lang niet altijd. Jan-Arend krijgt het goed op de video. Ingrid maakt ook een paar mooie foto's; maar wel op 3200 iso.

Na achten vertrekken de vo­gels weer en gaan wij terug naar de homestay. Het is een lastige wandeling weer. In de homestay komen we even bij van de wandeling. Even koffie en een muziekje luisteren op bed; het is nog steeds erg vroeg. Hans maakt een lunch met linzen; smaakt weer prima.

Rond 13.00 gaan we weer naar de hut van gistermiddag, die is hier heel vlakbij. Hans zal ons 2 uur later weer ophalen. Maar, na een dik uur is er nog steeds geen vogel te bekennen dus we geloven het wel. Vanochtend was voor ons be­loning genoeg en we lopen zelf terug naar het huis.

We zijn een ervaring rijker. We hebben niet echt de mentaliteit en het geduld van een vogelaar maar hebben genoten van de vogels vanochtend. Als je echt een vogelaar bent is dit echt een fijne plek.

Hans is een prima gastheer. Het huis is basic maar schoon. Dekens meenemen is niet nodig. Er liggen dekens. Wel zou een lakenzak lekker ge­weest zijn. Hier is alleen een wat klam, wegschuivend laken.

We hadden eigenlijk gedacht 3 dagen met een 4 wheel drive door de bergen te toeren en af en toe vogels te kijken, maar dat bleek toch een misverstand. De 4 x 4 drive brengt je in 2 uurtjes naar boven en dan is de auto weg tot bij het ophalen. Dan is deze 3 daagse trip toch wel erg duur geweest.

Het zijn zeker geen verloren dagen, maar we hadden dit niet gedaan als we het van te voren geweten hadden. Dan waren we liever op stap gegaan naar de volken die in boomhutten leven.

Dag 19: donderdag 21 september

Jan-Arend gaat in alle vroegte weer op pad met Hans. Ingrid gelooft het wel vandaag en blijf bij de homestay. Het gaat een steile klim worden, weer heel vroeg in het donker. De wandeling is spectaculair. Echt zwoegen in de rimboe in de bergen. Hans loopt voorop en kapt een weg vrij met zijn man­chet kapmes. Vogels wa­ren er helaas niet te bespeuren ...

Rond 8.30 zijn de mannen weer terug bij de homestay.

Het is schitterend weer vandaag. We worden om 12 uur opgehaald met de 4 WD, dus we zijn nog een aantal uren bij het huis. De tuin is een klein paradijsje met talloze bloemen en vlinders. Leker relaxen in de rust van de pure natuur.

Hans heeft nog een lunch voor ons bereid. Rond half 1 ver­trek­ken we. Eerst naar Kwau, het dorp van Hans. We kijken even rond in dit christelijke dorp.

Allemaal kleine huisjes en fraai aangelegde kleine tuintjes. Er gaan nog een paar mensen en wat goederen in de laadruimte van de pickup mee naar Mo­no­kwa­ri.

Uiteindelijk komen we weer terug bij ons hotel in Mono­kwari. Prettig hotel. Enig min­puntje is dat ze geen strandje bij de zee hebben, maar verder is alles in orde. We hebben weer een lekkere koele kamer, balkon met tafel en stoelen en beneden een restaurant, aan zee, waar ook gezellig veel aanloop is, en waar het eten bijzonder lekker smaakt.